برای نسلی که از دهه پنجاه عبور کرد و در ربع قرن آن ، پس از لمس روزهای انقلاب و جنگ تحمیلی و آغاز سازندگی چشم در پاشنه تغییر، روزهای جوانی اش را پشت سر می گذاشت ، شنیدن صدایی دیگر از درون حاکمیت و احساس زندگی در فضای جدید اجتماعی و سیاسی فرصت مغتنمی بود تا به آرزوهای ارمانی اش نزدیک شود.
آنگونه بود که در موج جریان ملت راهی شد و رقم خورد اتفاقی که در دومین روز خرداد ۷۶ در انتخابی از سر یک اجماع ملی شکل گرفت و آنچنان شد که به حماسه توصیفش کردند و این آغازی انگاشته شد برای یک جهش و سروسامانی و جراحی سیاسی و اجتماعی که می رفت تا ساختاری جدید در فهم و درک شرایط جامعه ایجاد و طرحی نو درساختار در اندازد و در پوست اندازی های اجتماعی و سیاسی و فرهنگی به تحول نشاند خاستگاه‌های غفلت شده را که از پس سالیان جا مانده بود.
این امیدها سرانجام نه آن شد که پنداشته بودند و آنگونه شد که نه قرار گرفتن بر ریل توسعه که کند شدن حرکت های اجتماعی و سیاسی و چند دستگی و اتفاق هایی که هر روز بحرانی در خود داشت و در نهایت به بن بستی که نمی بایست، رسید در زایش هایی که رویش های پیشین را به سکون وا داشت.
آنچه در این سال ها از پس آن انتظارات و آرزوها تا به امروز مرور می شود عبور از غم آزادی و فعالیت های اجتماعی تا غم نان و از کف رفتن چه بسیار فرصت ها که در دعواهای سیاسی، معلومش نیست تقصیر بر گردن که باید انداخت.
از آن دوران تا این دوران ملت تجربیات بسیاری را از سر دولتی کارگزاران دولت ها از سر گذراندند و بالا و پایین شدن های فراوان نظاره کردند .
در ربع قرنی که پس آن حماسه گذشت، نسلی دیگر رویید و خواسته ها متفاوت تر شد و نگاهها به تغییراتی دیگر گرایید و امروز در تجربه این سال ها جز حسرت روزهای ناکام و دلواپسی های آینده ،طعمی در دهان تشنه مطالبات مزه نمی شود.
اینک با مرور از آن سال ها تا به امروز و دیدن صحنه و صحنه گردانان زندگی جامعه ایرانی از داستان روزگاران هورا کشیدن برای طلب آزادی های اجتماعی و سیاسی و پریدن های اسپندوار از شوق شنیدن سخنان شورافرین به دستان نیاز برای قرص نانی با طعم یارانه ای رسیده ایم و سقف کوتاه شده مطالبات که فصل جراحی اقتصادی را نشانه می روند که اگر جز پایمردی ملت نبود و نباشد، دوام سخت و روزگاران سخت تر خواهد بود!
امروز دوم خرداد دیگری را در این خرداد پرحادثه تکرار می کنیم اما از آن خرداد تا این خرداد در این ربع قرن از عمر مان ، اتفاق ها متفاوت تر رقم خورد و انتظارات در پاشنه دیگری چرخید هرچند که هنوز هم
امید هست و امیدوار در کنار تمام کام ها و ناکامی ها باید به ایران اندیشید به مادر رنجوری که به تیمار ی اش باید کوشید و از روزنه ای دیگر در وضع موجود فردای بهتر را جستجو کرد.
