آنها که در روزگاری نه‌چندان دور با استفاده هوشمندانه از تریبون‌هایی مانند صداوسیما و برخی از رسانه‌های اصولگرا که به‌راحتی در اختیارشان بود، حداکثر استفاده را برای ابراز عقیده و نقدهای تند به دولت و جریان مخالف خود می‌کردند، امروز موفق شدند خود را در سمت‌هایی قابل‌اعتنا در نهادهای قدرت جا کنند.
محمدباقر قالیباف هم بعد از انتخابات ۹۶ با شعار نواصولگرایی و دعوت از جوانان اصولگرا برای گرفتن سکان از دست قدیمی‌ها به میدان آمد. فارغ از اینکه این شعار تا چه حد عملیاتی شده اما به نظر می‌رسد برخی از چهره‌های تاحدی مشهور جوان یا زیر ۵۰ سال به‌سرعت جذب نهادهایی می‌شوند که در اختیار گفتمان اصولگرایی قرار دارد. برخی از این چهره‌ها رادیکالیسم قوی‌تری نسبت به بزرگان خود دارند و آتششان تند است؛ آتشی که ممکن است دامن طیف مسن‌تر را بگیرد. شاید یکی از دلایل جذب آنها، هوشیاری به‌منظور مصون‌ماندن از تیغ تیز انتقادات طیف جوان و همچنین سمت‌وسودهی و بهره‌برداری از توان رسانه‌ای این افراد در راستای منافع نهادی و فردی است.
انتصاب جوانان اصولگرای انقلابی توسط محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام شاید نقطه آغازی برای نقش‌آفرینی و ایده‌پردازی این نیروها در ساختار این نهاد باشد. مانند به‌کارگیری یاسر جبرئیلی، فعال سیاسی و رسانه‌ای اصولگرا به‌عنوان جانشین دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام در پژوهشکده تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام (همان مرکز تحقیقات استراتژیک سابق که زمانی موسوی‌خوئینی‌ها، حسن روحانی و علی‌اکبر ولایتی ریاستش را بر عهده داشتند؛ آن‌هم بدون جانشین)، این جانشینی با تفویض اختیار کامل، اختیارات جبرئیلی را فراتر از پست تشریفاتی قائم‌مقام برده است.
جبرئیلی جمعی از هم‌فکرانش را هم در این پژوهشکده مستقر کرده است؛ چهره‌هایی مانند علی‌اکبر رائفی‌پور. این در حالی است که در دورانی نه‌چندان دور این مرکز شاهد حضور طیف مقابل جریان اصولگرایی بود؛ چهره‌هایی مانند ناصر هادیان، احمد نقیب‌زاده، محمود سریع‌القلم و…
این مدل انتصاب شاید از سوی محسن رضایی غیرمنتظره نباشد؛ چراکه در سوابق مدیریتی او جوان‌گرایی و اعتماد به جوان دیده می‌شود اما به نظر می‌رسد که ایده اصلی فراتر از اعتقاد به جوان‌گرایی است و قرار است تفکری جایگزین تفکری دیگر شود. پژوهشکده تحقیقات استراتژیک، به‌عنوان بازوی استراتژیست مجمع، اولویت‌های مطالعات و تحقیقات این نهاد را بررسی می‌کند و انجام می‌دهد.
دومین نهادی که شاهد حضور این جوانان اصولگراست، قوه قضائیه بود. حجت‌الله علم‌الهدی متولد ۱۳۶۲ و دقیقا هم‌سن یاسر جبرئیلی، به ریاست پژوهشگاه قوه قضائیه منصوب شده است و علی باقری که پیش‌ازاین مذاکره‌کننده ارشد پرونده هسته‌ای در زمان سعید جلیلی بود، به سمت معاون امور بین‌الملل قوه قضائیه و دبیر ستاد حقوق بشر منصوب شد. او جایگزین محمدجواد لاریجانی شد که از سال ۸۴ یعنی زمان شکل‌گیری این ستاد، دبیری آن را تا سال گذشته بر عهده داشت.
مکان سومی که اصولکرایان موفق شدند سکان آن را در دست بگیرند مجلس است. رئیس مجلس از همان روزهای اول شروع به انتصاب جوانان اصولگرا کرد.
او ابتدا محسن اسماعیلی، عضو فعلی مجلس خبرگان و حقوق‌دان سابق شورای نگهبان را به‌عنوان مدیرکل حوزه ریاست منصوب کرد اما گویا بر اثر فشار دیگر اصولگرایان عقب نشست و به جایش بابک نگهداری، رئیس دانشکده علوم پزشکی دانشگاه آزاد را منصوب کرد.
قالیباف در قدم بعدی، مهدی محمدی یکی از مخالفان سرسخت برجام و پای ثابت مناظرات صداوسیما و یادداشت‌نویس فارس، وطن امروز و… را به سمت مشاور مسائل راهبردی خویش برگزید.
رئیس مجلس در قدم بعدی یکی از مدیران سابق خودش در مجموعه شهرداری را به سمت مدیرکل فرهنگی و روابط عمومی مجلس منصوب کرد. علیرضا شریفی، مدیرعامل سابق برج میلاد و مدیرکل فرهنگی شهرداری تهران در زمان شهرداری قالیباف بود که جایگزین پدرام پاک‌آیین شد.
