حوادث ناگوار این دو، سه ماهه ایران نشان از حال ناخوش جامعه ای است گرفتار آمده در گرداب خشونت که در دو سوی مرز آغشته اعتراض و اغتشاش می رود تا تهدیدها بر این سرزمین پرگهر را نمایان تر کند.
این روزها از هر گوشه و کنار سخن از ترفند بدخواهان برای ربودن امنیت و آسایش ایران زمین است بویژه جدا و تکه کردن آن که مرور سالیان گذشته و تجربه تلخ آن روزگاران هنوز در ذهن تاریخ و جامعه ایرانی سنگینی سختی است .
اینک آنچه تهدید جدی برای تجزیه این کشور است و بر زاویه شیب تند آن می افزاید، جدایی قلب هایی است که در به دو قطبی کشاندن این روزها، چنگ رنجوری ها بر چهره ملت می خراشد.
ایران امروز به واسطه مداخلات بدخواهان و کوبیدن بر طبل خشونت و لشکر کشی های خیابانی شاهد قرار گرفتن فرزندان خود مقابل یکدیگر و فراموشی مهر و الفتی است که از پس همبستگی های انان در همین سال های نه چندان دور چه حماسه ها آفریده شد و چه زخم و تاول ها که درمان نشد.
در این روزهای سخت مقابل هم قرار دادن فرزندان کشور که هر ثانیه اش با طبل خشونت های هدایت شده عمری است برای ملت آن، شاهد هرج و مرج ها و بی ترحمی و از دست رفتن مهربانی ها و قربانی شدن اعتماد هستیم که همه و همه نشانه های یک تجزیه بزرگ است.
اینک در این اشفته بازار غفلت ها چه بسیار اهل منطق که دلسوزانه از تهدیدات تجزیه سرزمینی سخن به میان می آورند و بر خطاهای بیش از این در تداوم مسیر رفته به تذکر نشسته اند ، اما دردناک تر ادامه همان راهی است ختم شده تا تجزیه قلب ها که در این دوگانگی ها جامعه ایرانی را به سمت سرنوشت تلخ می کشاند.
هشدارها اگر چه برای تکه تکه کردن جغرافیای سرزمین خاکی که از نقشه های شوم بدخواهان است امری جدی و غیر قابل انکار است اما شکافتن قلب ملت و جداکردن مردمان از هم جدی تر از آن گزینه است که در دو سوی قیچی برآن به تجزیه نشسته اند زیرا برای تجزیه جغرافیای سرزمینی اولین گام نشانه گرفتن قلب ها و جدا کردن مردم از جعرافیای دل ها و مهر ورزی با تشدید خشونت است.
اینک در زیر چتر آسمان مهر با ترد کینه بدخواهانه و پذیرش واقعیت ها می بایست با بازگشت به انچه راه اصلاحی است، این مسیر خشونت را بسته نگاهداشت.ایران اینک در تهدید تجزیه سرزمین قلب ها و جغرافیایی خویش در سوزش است !
