در پی جویی اینگونه سیلی ها که در ادوار مختلف بر گوش های بسیاری چه از سر تصمیم فردی به دلیل مواجهه با سختی ها و مشکلات و چه از سر انتقام سیاسی و برخوردهای جناحی نواخته شد و صدایش در گوش زمان باقی مانده است ، مهم کنکاش بر سر چرایی ها است .
بطور یقین در برخوردهای قضایی با اینگونه حرکت ها هرچند مغضوب بی ادعا با شد ، اعمال و رفتار قانونی خواهد انجامید و از سر تقصیر ضارب گذشت نخواهد شد، اما اثرات اجتماعی و چالش های ناشی از این بر افروختگی و خاطرات اینگونه صورت های سرخ شده هم در ذهن افراد و هم جامعه ماندگار خواهد ماند.
فشارهای مختلف اجتماعی ، فرهنگی ، اقتصادی و سیاسی را باید با شناخت دقیق از ریشه های ان عامل اصلی بروز اینگونه رفتارهای انتقام جویانه دانست و پی جویی کرد دلیل کاهش تاب اوری های اجتماعی و فردی را تا حدی که افراد با پذیرش ریسک های بالا مانند انچه در یک مراسم رسمی حاکمیتی با حضور مسوولان ارشد رخ داد دل به دریا می زنند و به اتش خشم پناه می آورند.
انچه از صدای این سیلی ها بلند می شود کاهش سرمایه های اجتماعی و کم حوصلگی ها در مواجهه با ناملایمات به دلیل شکسته شدن بسیاری از ساختارها است که با نا دیده انگاشتن اساس و بنیان روابط و گفتمان های حاکم در دیوانسالاری این سال های حاکم بر جامعه ایرانی می رود تا سایه چالشی جدی بر اینده این سرزمین را بگستراند که ضرورت بازسازی و بازگشت به روزگاران عاقبت به خیری امری جدی و حایز اهمیت هم برای حکمرانا ن و هم برای مردم است.
آنگاه که ارزش های معنوی و سرمایه های ملی جامعه ای دستخوش بی توجهی ها و دستمایه شعار زدگی ها و پراکندن تخم منفی نگری می شود،احترام از ایستادن سرباز می زند در گوشه عزلت می نشیند و این یعنی بی مراقبتی از مفهوم امنیت که سر منشا هر توسعه ای است.
آنگاه که این سیلی در خانه امن حکمرانی با حضور حاکمان نواخته می شود اولین اثر و بازتاب منفی ان تغییر باورهای عامه از اقتدار حاکم بر دستگاههای بالادستی برای پیشبرد اهداف و رفع مشکلات و چالش های محلی و منطقه ای است که از این پس حکمرانی را بویژه برای حاکم جدید منطقه که نماینده اقتدار حاکمیتی سخت تر خواهد کرد و از این رو بازسازی ان اعتماد بسیار مهم و حیاتی بر سرنوشت اینده تصمیم گیری ها و تصمیم سازی های منطقه خواهد بود.
از دیگر سو اگر این روش ها به روندی عادی به بهانه مطالبه گری هایی که شعارهایش در این سال ها بلند نواخته و حکم بر قل و زنجیر مسوولان دولت از بالا تا پایین ترویج شد، تداعی شود و به سایر مناطق تسری یابد آنگاه سنگ روی سنگ بند نخواهد آمد، پس می بایست با حوصله بنشست و با ارزیابی دقیق از حال و اوضاع جامعه به اقدامات پیشگیرانه و برنامه ریزی های منطق گرا و کوتاه کردن دست فرصت طلبان سیاست اتخاد کرد.
- نویسنده : یونس رنجکش