جمعه‌ای که گذشت روز جهانی علم در خدمت صلح و توسعه بود.
مناسبتی که سازمان جهانی یونسکو که در حوزه‌های علم فرهنگ و آموزشی فعالیت دارد در سال ۱۹۹۹ میلادی در نشستی در بوداپست، دهم نوامبر مصادف با ۱۹ آبان را به عنوان روز جهانی علم در خدمت صلح و توسعه نامگذاری کرد.
به اعتقاد دبیرکل ملی یونسکو مردم باید به این باور برسند که جایگاه علم در کجای زندگی آنها قرار گرفته است.در اهداف جزئی تر این روز برنامه هایی دنبال می شود که : بهره‌مندی آحاد جامعه از ثمرات علم، فناوری و نوآوری از جمله آنهاست اما به راستی آنچه در جهان متعجب امروز اتفاق می‌افتد همان اهدافی است که یونسکو دنبال می‌کند؟! به راستی سهم آسمان غزه ی امروز از ثمرات این علم و فناوری تا کجاست؟! هزاران تن بمب‌هایی که دانشمندان عرصه علم مرارت ساخت تولیدش را کشیده‌اند!
بمب‌های ممنوعه فسفر سفید که علم چنان طراحی و کشفش کرده است که اگر ذره‌ای از آن بر بدن جانداری بریزد تا مغز استخوانش را می‌سوزاند و حتی با آب قابل خاموش شدن نیست و عجیب است که امروز این مثلاً دستاوردهای بشری به راحتی در مقابل چشمان میلیاردها ساکن کره زمین بر روی مردم غزه فرو می ریزد و یونسکو همچنان «روز جهانی علم در خدمت صلح و توسعه» را پاس می دارد!
به راستی سهم بیمارستان‌های امروز غزه از علمی که قرار است در خدمت صلح باشد کجاست؟ بیمارستان‌هایی که حتی از اولین دستاوردهای علمی که برق است محرومند و توان انجام ابتدایی‌ترین جراحی‌ها را از دست داده اند.
چه شد که علم و دانش و دستگاه های پزشکی نتوانست در این بیمارستان‌ها جان صدها فلسطینی دردمند را نجات دهد و در خدمت صلح و توسعه قرار بگیرد؟! جواب ساده است؛علم محبوب جامعه ی بشری است و دستاوردهای علمی‌مان تا به امروز چشمگیر و غیر قابل انکار . علم جان میلیون‌ها انسان در کره زمین را هر ساله نجات می‌دهد اما تا زمانی که دندان‌های چرکی و عفونی‌اش ریشه کن نشود نمی‌توان به اهداف آرمانی یونسکو در تحقق شعارش امید بست.
اینجاست که می‌فهمیم انشاهای کودکی مان که «علم بهتر است یا ثروت» باید گزینه سومی هم می‌داشت؛ نه علم و نه ثروت بدون «وجدان بشری» ارزشمند نیست.
این وجدان و ایمان بشریست که اگر نباشد نه علم راهش را به درستی پیدا خواهد کرد و در خدمت صلح قرار خواهد گرفت و نه ثروت چرا که اولی راهش را کج خواهد کرد به سمت ساخت مخرب‌ترین سلاح‌ها ، داروها و … و دومی نیز راهش را کج خواهد کرد به سمت زراندوزی و بهره‌مندی از ثروت در مسیری که عوایدش گرفتن جان انسان‌هاست.
هرچند گفتن این حرف سخن از مدینه ی فاضله باشد و شاید خیلی دیر، اما وقت آن است دنیا به کودکانی که میراث دار آینده ی این آب و خاکند قبل از آموختن علم و ثروت و به موازات آن «وجدان بشری» را بیاموزد تا فردای علم زیباتر از این باشد که امروز با انگشتان بر دهان گزیده شاهد آنیم!
