ایران در یکی از بزنگاههای تاریخی تجربه دیگری را پشت سر گذاشت که بازخوانی و رصد آنچه بر کشور و ملت رفت برای تداوم حیات امنیت و مرزهای آن بسیار مهم است. حمله متجاوزانه رژیم صهیونیستی دریک سحرگاه خونین به ایران و ترور فرماندهان عالی رتبه نظامی و به شهادت رسیدن دانشمندان هسته ای و مردم عادی و بمباران تاسیسات زیر ساختی کشور در ۱۲روز پیاپی و بهره مندی از عناصر وابسته برغم حمله های متقابل ایران برخاک این رژیم حاوی پیام های مختلفی بود که جز با نگرشی هوشمندانه و ارزیابی های جدی در سیاست تامین امنیت کشورنمی توان به چیز دیگری اندیشید.
آنچه در این اتفاق رقم خورد رونمایی از چهره منافقانه عناصری بود که بی واهمه و آشکارا با ایستادن در صف بدخواهان ملت کمر همت به ضربه زدن به منافع ملی بستند و از هیچ کوششی دریغ نداشتند.در این رویارویی آنچه شگفتی داشت نفوذ در عالی ترین ارکان و رصد اطلاعات چهره های تأثیر گذار در حوزه های نظامی، امنیتی و هسته ای کشور بود که بدون شک اقدامی به یکباره و آنی به شمار نمی رود، بلکه در مسیر ی تدریجی و با برنامه ای بلندمدت که بارها بر آن تاکید شده بود ،شکل گرفته است.
در کنار این بدخواهان در داخل که بسیاری از چهره ها ناشناخته مانده است و برخی نیز شناسایی و دستگیر شدند، رخ نمایی از تریبون های مختلف با تحلیل و تحریک ها در کنار هوراکشیدن برای متجاوزین به سرزمین مادری و رقص و پایکوبی به هنگامه ی به خاک و خون افتادن مردم بی گناه بسی رنج آور تر بود.
در این میانه اگرچه تلخی ها شناور بود اما موج ملی گرایی ملت در کنار نام آیران و بر خاستن از خاکستر خود در میانه آتش و خون که تجربه دوباره ای بود پیام های ماندگار دیگری داشت که در این شرایط و آرامش نسبی بازنگری آن معرکه و گفتمان ملت در بازخوانی جدید امری حیاتی است که حاکمیت می بایست به این موج پاسخ واقع گرایانه دهد و بیگانه شناسی را اولویت بخشد!
- نویسنده : یونس رنجکش
