آبادان نامی آشنا در سپهر جغرافیای سرزمینی ایران است با یادها و نشان خاطراتی از گذشته ها تا به امروز از آن روزگاران که به یمن خرمی و سرزندگی آبادان نامیدندش تا عصر دفاع و در چنگال بیگانگان افتادن و سپس قهرمانانه باز ایستادن و از حصر بیرون آمدن و امروز هم از پس روزگاران دیگر و درد و رنج های سر برآورده از مشکلات و چالش ها که آخرینش فروریختن برج متروپل عبدالباقی بود.
مرور حوادث تلخ و شیرین روزگاران، آبادان را در قله نام ها نشاند با مردمانی ایستاده و استوار که به پای این مردانگی هزینه ها پرداختند و می پردازند.
آبادان گره خورده در سرنوشت رنج و تقدیر است با سرمایه هایی که سر ریز لطف الهی است که در غفلت و بی تدبیری چه بسیار مدعیان این سالیان رنگ رنجوری در خویش دیده است.
آنچه آبادان با همه تلاش ها در مسیر آبادانی اش با آن روبرو است و نتوانسته جبران هزینه های تاریخی اش را در برابر سختی ها به سامان بنشاند نا مرامی سودجویانی است که دربی تدبیری متولیان رخنه در سرنوشت مردم کردند و به تاراج بردند سهم توسعه این پهنه جغرافیایی ایران زمین را تا آنچنان نباشد که حق طبیعی آن است.
رخنه فرصت طلبان و فرصت سوزان و چنگ انداختن بر منابع و منافع عمومی زخم بی التیامی است بر پیکره رنجور مردم این استان که در طول تاریخ همواره مردانه پای وطن ایستادند و سهم توسعه آن ناچیز تر از دارایی و توانایی های ان بوده است.
آنچه امروز موجب رنج و زجر آبادان و دیگر مناطق ایران به رغم برخورداری از تمامی مواهب بویژه امنیت سرزمینی می شود وجود روزنه های رخنه بدخواهان و سودجویان در تارو پود سیستم حاکم بر سرنوشت توسعه ای آنها و نابرابری ها و ناعدالتی و عدم دقت در نظارت ها است که تاوان این نفوذ منفعت جویان اوار برج های چون عبدالباقی ها است.
حال تا دیر و اتش خاکسترهای نارضایتی ها شعله ورتر نشده است برای جلب رضایتمندی های عمومی و پاسخگو کردن همه عوامل نابخرد حوادثی چون برج آبادان باید با حرارت و شدت با بانیان این وضع و وضعیت های مشابه برخورد کرد حال از طایفه و باند و گروه متنفذی که باشند و تاوان آن هرچه باشد!
