خبرگزاری دولت در خبری از رکورد زدن نامه های مردمی در دومین سفر رئیس جمهور به استان یزد خبررسانی و از نوشتن ۱۰۰هزار نامه سخن گفته است و آنرا رکوردزنی نسبت به نامه‌های سفر به استان خراسان جنوبی دانسته است.
با دیدن این خبر یاد روزگاران نه چندان دور دولت اصولگرای محمود که اکنون نیز جمع کثیری از دولتمردان آن در دولت سیزده فعلی هم حضور دارند ، افتادم که گونی گونی نامه‌های مردمی در اینگونه سفرها را جمع می کردند و از اینگونه اخبار هم در صدر بود و برای سرهم کردن خواست‌ها هم چه بساطی راه افتاده بود و چه نیروها که استخدام و صرف این امور شد و نتیجه اش هر چه بود حال و روزی است که به اینجا رسید ه ایم و رکورد زنی هایی که می بینیم !
اگر چه نوشتن نامه و درخواست برای رفع مشکلات توسط مردم به دولتمردان امری عادی است و در سیستم هایی که سنتی و غیر شفاف باشد مطالبات و مشکلات غیر انکار است اما این حجم نامه ها که عمدتا انگونه که از تجربه های پیشین باید پیدا باشد برای وام و اشتغال و کمک های بلاعوض با توجه به مشکلات عمومی و اقتصادی کشور خواهد بود ، نشان از عدم کارایی و ناتوانی سیستم مدیریتی است که سکاندار آن ،همین دولتمردان هستند وگرنه این حجم مشکلات و نامه های اینگونه هیچ جای افتخار ندارد بلکه باید موجب تاسف نیز باشد!
انباشته شدن مطالبات مردم و بی پاسخ بودن مشکلات و چالش های جامعه ناشی از معیوب بودن سیستم اجرایی هم از لحاظ زیر ساختی و هم از منظر منابع انسانی متخصص ، با تعهد و کار آمد است البته باید به این نارسایی نگرش های مدیریتی و جهت دهی ها بر مبنای منافع ملی را هم اضافه کرد.
حال اگر دولتی و کارگزاری با تریبون های تبلیغاتی در اختیار قصد برآمدگی و بزر گ نمایی از اقدامات خویش را دارند بهتر است بر نقاط ایجابی تمرکز و از مشاورین کار بلد بهره ببرند زیرا دیگر زمان انتخابات و به زیر کشیدن رقبا با بزرگ نمایی حجم مشکلات نیست اینک زمان پاسخگویی به مطالبات انباشته شده است و این رکوردی هم که شاید زیرکانه و دو پهلو تیتر شد ، افتخارش ، زدنی نیست!
