اختصاصی پایگاه اطلاع رسانی دیارمیرزا، فصل برداشت برنج رو به پایان است و در این راستا اقدامات تاثیرگذار و مثبتی چه از سوی دولت و چه از سوی مجلس در راستای حمایت از کشاورزان برنجکار صورت نگرفته و مسئولان نیز صرفا در تریبونها به دنبال گفتار درمانی و بعضا متهم کردن یکدیگر هستند.
همین چند روز پیش بود که صالح محمدی رئیس جهاد کشاورزی گیلان خواستار اصلاح سرانه مصرف برنج شد و گفت که «سرانه ۳۵ کیلویی برنج مبنای مناسبی برای واردات نیست و لذا سازمان حمایت باید سرانه پایه واردات را اصلاح کند. همچنین میزان تولید برنج در همه استانها مشخص شود تا کسری واقعی خودش را نشان دهد و واردات بر این اساس انجام شود».
اگرچه اظهارات آقای محمدی صحیح است اما مشکل اینجاست که چرا چنین درخواستی سال گذشته و در اوج واردات برنج توسط شرکت بازرگانی دولتی ایران و بخش خصوصی مطرح نشد.
همچنین اسدالله عباسی استاندار گیلان در آخرین جلسه کارگروه تنظیم بازار گفته بود «قیمت کنونی برنج در بازار واقعی نیست و جهاد کشاورزی استان موظف است هزینه تمام شده محصول را مشخص و اعلام کند و تثبیت نرخ برنج در بازار براساس هزینه تمام شده عملیاتی شود».
امروز هم محمدرضا احمدی سنگری در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی در تذکری شفاهی با اشاره به وضعیت بحرانی کشاورزان گیلانی گفته که چرا با ارز دولتی برنج وارد کشور شد و این ارز یارانهای به چند شرکت متمول اختصاص یافت، در حالی که برنج وارد شده به کشور چندین برابر نیاز کشور بود.
نماینده رشت و خمام در مجلس یازدهم افزود: «کشاورزان شمال کشور در این روزها بدترین روزهای عمر خود را میگذرانند، چرا صدای دولتمردان و نمایندگان مجلس درنیامد و چرا این ارز به چند شرکت متمول پرداخت شد تا برنج بیش از نیاز کشور وارد شود؟ آه و ناله کشاورزان گیلانی به جایی نمیرسد؟ این کشاورزان نیازمند کمکهای دولتی هستند. برنج سال گذشته در انبارهای شالیکوبی و حتی منازل کشاورزان مثل یخ در حال آب شدن است و کشاورزان خراب شدن دسترنج خود را مشاهده کرده و چارهای ندارند. در این خصوص باید بحث تحول اقتصادی دیده شده و کمک کنیم تا تسهیلات لازم در این خصوص به این کشاورزان پرداخت شود».
اظهارات آقای احمدی سنگری در تریبون مجلس درحالی صورت میگیرد که گویا ایشان خودشان نماینده نیستند، درحالیکه وظیفه نظارت بر عملکرد دولت برعهده نمایندگان مجلس گذاشته شده و همچنین دیوان محاسبات یکی از نهادهای وابسته به مجلس است که وظیفه نظارت و «حسابرسی رعایت قوانین» در همه فرایندهای مالی کشور را بر عهده داشته است.
طبیعتا سوالات نمایندگان محترم درباره اینکه چرا و چگونه ارزها به شرکتهای دولتی و خصوصی برای واردات داده شده آن هم از صحن علنی در شرایط فعلی که بازار برنج ایرانی مشتری ندارد، دردی از شالیکاران را دوا نمیکند.
کشاورزان شمالی ماه هاست که از گفتار درمانی نمایندگان و مسئولان دولتی خسته شده و به جای شوآف نیازمند اقدام عملی هستند. اگر استانداران، مقامات دولتی و نمایندگان مجلس واقعا دلسوز کشاورزان هستند میتوانند به شرکتهای بزرگ دولتی، نهادهای شبه دولتی و برخی سازمانهای حاکمیتی تکلیف کنند تا برای نیازهای پرسنل به جای واردات برنج خارجی، محصولات با کیفیت داخلی را خریداری کنند!