به گزارش اقتصادی رکنا، یکشنبه ۱۱ مهر ماه ۱۴۰۰اولین کانتینر چای از کنیا با حضور سفیران ایران و کنیا و استاندار BOMET ( بومت ) و هیئت همراه وارد یک کارخانه چای در لاهیجان شد. سرمایه گذار این کارخانه چای، یک فرد آفریقایی، اهل کنیا است که مشخصات دیگری از او در دست نیست. هیلاری بارچوک، استاندار بومت جمهوری کنیا، در سفر سال گذشته خود به ایران گفته بود که تامین انرژی در کنیا بسیار گران است. از این رو می خواهیم از فناوری و فرصت های ایران در جریان توسعه صنایع این کشور بهره مند شویم و تجارب گیلان در این بخش را به کنیا منتقل کنیم.
مدیر کل جذب سرمایه گذاری استانداری گیلان، در گفتگو با رکنا اظهار کرد که چای کنیا با چای لاهیجان مخلوط می شود و با یک برند جدید بسته بندی خواهد شد و در داخل و خارج از کشور توزیع می شود. یونس رنجکش در ادامه گفت: نمی دانم این چای در خارج از کشور با چه نامی صادر می شود.
پرسشی که در این خصوص مطرح می شود این است که چرا چای یک کشور خارجی وارد یک منطقه چای خیز ایران می شود؟ آیا بهتر نیست هزینه های سرمایه گذاری هایی از این دست، صرف تولید داخل و توسعه تولید چای ایرانی شود؟ چنانچه میزان تولید چای کشور متناسب با نیاز مصرف کننده نیست، چرا هزینه این سرمایه گذاری که بخش اعظم آن به نفع ایران نیست، صرف تولید و توسعه چای در داخل نشود؟ در این خصوص گفتگوی رکنا با یونس رنجکش، مدیرکل هماهنگی امور سرمایه گذاری و اشتغال استانداری گیلان را بخوانید:
چرا چای لاهیجان را با چای کنیا مخلوط می کنند؟
مدیرکل هماهنگی امور سرمایه گذاری و اشتغال استانداری گیلان، درخصوص واردات چای خارجی به لاهیجان گفت: لاهیجان در استان گیلان در حال حاضر یکی از تولیدکنندگان چای در کشور محسوب می شود. اما میزان تولید چای داخل پاسخگوی نیاز کشور نیست. براساس آمار سازمان چای میزان مصرف سالانه چای در کشور ۱۰۰هزار تن است که از این رقم کمتر از ۳۰ هزار تن تولید داخل است. مقدار کمبود مورد نیاز از کنیا یا سریلانکا تامین می شود.
رنجکش درخصوص علت ترکیب چای کنیا با چای ایرانی گفت: برخی برندهای چای ایرانی که در حال حاضر در بازار وجود دارد، با چای خارجی مخلوط می شود. چون چای ها مرغوبیت های متفاوت دارند. به دلیل این که مرغوبیت کالاها چه کالاهای خارجی و چه کالاهای داخلی افزایش پیدا کند، تجار چای را باهم مخلوط می کنند تا به یک درجه از کیفیت متناسب با ذائقه مشتریان برسند.
وی درباره علت مخلوط کردن چای کنیا با چای ایرانی گفت: دلیل مخلوط کردن این دو چای این است که بتوانند کیفیت بهتر را با این ترکیب به دست آورده و با برند دیگری به فروش برسانند. به دلیل این که چای ایران از مرغوبیت برخوردار است، برخی سرمایه گذاران چای خارجی را وارد می کنند و با اسانس یا با چای ایرانی مخلوط می کنند و با برندی دیگر به فروش می رسانند.
ماجرای کارخانه چای در لاهیجان چیست؟
رنجکش درباره این کارخانه چای گفت: سرمایه گذار این کارخانه یک سرمایه گذار خارجی است. اخیرا هم خبری مبنی بر این که یک کانتینر چای کنیا به این کارخانه وارد شده و با چای ایرانی مخلوط شده است، منتشر شده است. این کارخانه که قبلا ساختمان وابسته به واحد اقتصادی حوزه هنری بوده است، اوایل دهه ۸۰ توسط یک سرمایه گذار اهل کنیا خریداری شد. قرار بر این بود که این کارخانه چندمنظوره در بسته بندی چای و تولید انواع فرآورده ها و انواع نوشابه فعالیت کند. بعد از مدتی به دلیل مشکلاتی که ایجاد شد و نتوانست چای لازم را خریداری کند، تعطیل شد. سال گذشته براساس پیگیری هایی که انجام شد قرار بر این شد که دوباره این کارخانه احیا شود. یکی از مسائلی که اکنون برای احیای این کارخانه وجود دارد، بسته بندی چای است.
سرمایه گذار کارخانه کنیایی در لاهیجان یک خارجی است
وی ضمن تاکید بر این مساله که سال گذشته حدود یک هزار تن چای لاهیجان به کنیا صادر شده است، گفت: این صادرات دو طرفه برای مخلوط کردن و تولید یک محصول جدید برای تغییر ذائقه مشتریان است. آنچه مربوط به سرمایه گذاری در ایران است، این است که کارخانجات چای ایران بتوانند در بخش های مختلف فعال باشند و حوزه اشتغال و سرمایه گذاری را پررنگ تر کنند. سرمایه گذار کارخانه کنیایی که یک خارجی است، قرار بر این بوده که چای خارجی و چای ایرانی را مخلوط کند و یک محصول جدید را برای فروش در ایران و صادرات به خارج تولید کند. این مساله قانونی است و مشکلی در این موضوع وجود ندارد.
هم اکنون فقط از ۵۰ درصد کارخانجات داخل استفاده می شود
رنجکش در ادامه تاکید کرد: مخلوط کردن چای خارجی و ایرانی و فروش آن با یک برند غیرایرانی، منع قانونی ندارد. آنچه برای ما مهم است تولید و سرمایه گذاری در بخش فرآوری چای است. اگر بتوانیم در بحث بسته بندی چای خارجی که وارد می شود، ورود کنیم می توانیم از ظرفیت کارخانجات داخل که هم اکنون فقط ۵۰ درصد از آن استفاده می شود، بهره برداری کنیم. اگر در بحث صنایع وابسته به ویژه بسته بندی چای ورود کنیم، می توانیم حجم قابل توجه ای از اقتصاد صنایع فرآوری شده و صنایع تبدیلی را پوشش دهیم و علاوه بر آن باعث اشتغال، ارزش افزوده و ثروت بیشتر خواهیم شد.
رنجکش گفت: در این راستا یک سرمایه گذار خارجی از کنیا آمده و چای خود را در داخل ایران با چای ایرانی که کیفیت بهتری دارد، مخلوط می کند و با برند دیگری به فروش می رساند. اگر قرار است این چای به برند ایرانی فروخته شود، باید یک سرمایه گذار ایرانی به بسته بندی و فروش چای ایرانی اقدام کند. کارخانجات چای در ایران نیز از این راه استفاده می کنند. چای خارجی را وارد می کنند و با چای ایرانی مخلوط کرده یا به آن اسانس می زنند و با یک برند دیگر به فروش می رسانند.
۷۰ هزار تن چای از خارج از کشور وارد می شود
رنجکش درخصوص مزیت این همکاری دوجانبه گفت: این همکاری ها به صنایع تبدیلی ما کمک می کند. کارخانه ای که در طول سال فقط ۳ ماه کار می کند، با این نوع برنامه ریزی ها و فعال شدن حوزه بسته بندی و صنایع وابسته دیگر، می تواند در طول کل سال فعال باشد. بدین ترتیب کل ظرفیت پوشش داده می شود و از طرفی اشتغال زایی برای کارگر ایرانی بومی منطقه، بوجود می آید. از طرف دیگر این همکاری باعث ارز آوری و تکمیل زنجیره ارزش می شود. ما فقط از چای یک نوشیدنی تولید می کنیم. اما می توانیم با استفاده از تکنولوژی های روز ده ها نوع محصول دیگر از چای تولید کنیم. زمانی که در صنایع فرآوری و فرآورده های چای سرمایه گذاری کنیم، به توسعه اقتصادی و صنعت چای ایران کمک می کنیم.
وی در آخر گفت: اگر بتوانیم چای خارجی را در داخل بسته بندی کنیم و دوباره به خارج صادر کنیم برای کشور ارزآوری خواهد داشت. اگر سرمایه گذار خارجی هم در این راستا به کشور بیاید، ما استقبال می کنیم. از طرفی باید چای مرغوب ایرانی را به میزان کافی تولید و وارد بازار کنیم. اما در حال حاضر حدود ۷۰ هزار تن چای کشور وارداتی است و به صورت بسته بندی خارجی وارد می شود که هیچ سودی برای کشور ندارد. اما اگر این میزان چای در داخل کشور فرآوری و بسته بندی شود، موجب اشتغالزایی و رونق اقتصادی خواهد شد.
