این روزها مصاحبه ای از یک چهره سیاسی مشهور باز نشر شده است که در آنجا از اعلام حقوق و مزایای خود می گوید و اینکه با این رقم حد اقلی روزگار می گذراند و صاحب ملک و خانه شخصی هم در حوزه ماموریتی نیست.
با دیدن این مصاحبه آدم غبطه می خورد به این همه ساده زیستی و احتمالا رنج و عذابی که مثل بسیاری از مردم کوچه و خیابان با این حداقل ها در این روزگاران سرکشی قیمت ها و دست فرمان های کجکی و نابلدان فرمان به دستی که سرنوشت ملت را می چرخانند!
اما این مصاحبه مرا به یاد خاطره ای انداخت که چند سال پیش در یک جمعی با برخی مسو ولان گرد هم نشسته و یکی از همین دست اقایان از نبود حقو ق و مزایای دولتی می گفت و شکوه داشت که ما چیزی ننی گیریم و کارمان در راه خداست .
در این میانه ظریفی با اشاره به کمک های جانبی به دفتر و دستک و هدایای ماهیانه و تامین خورو خوراک و خوردو و اجاره مغازه های زیر دفتر و برخی موارد دیگر اشاره ای کرد و گفت ایشان درست می گوید حقوق نمی گیرند اما درآمد خوبی به لطف خدا دارند !حالا نمی دانیم چه اصراری است برخی اقدام به پخش اینگونه مصاحبه ها و گفتارهایی می کنند که هر آدمی با یک محاسبه سرانگشتی می تواند حساب و کتاب کند که این صحبت ها با دخل و خرج های این روزگاران سازگار نیست و حتما منابعی عیر رسمی طراحی شده است تا این امورات بچرخد.
آیا بهتر نیست به جای پرداختن به این موضوعات در این شرایط سخت اقتصادی مردم که دردی را هم برایشان دوا نمی کند و بطور حتم نمی تواند تبلیغ ساده زیستی و مردمی بودن این دست آقایان هم باشد، کمی در اندیشه برنامه ریزی بهتر بر ای مردم و اندیشیدن در مسیر دور شدن ها از منش قبیله گرایی و خالص سازی بوده و با فراهم کردن چتر حضور همه اقشار مردم برای تلاش در مسیر بهتر زیستن زمینه مشارکت ها و همدلی را فراهم تا خود نیز اسوده تر باشند.
به طور یقین اینگونه حرف ها و فرمایشات ساده اندیشانه است و مسیر به اشتباه می تازاند !