فضای تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری مملو از انواع بسته هاست که با توجه به نوع ذائقه ها و نیازهای اجتماعی به بدنه جامعه تزریق می شود.
یکی از متداول ترین روش ها که معمولا در هر انتخاباتی با آن روبرو هستیم توزیع بسته های مالی و غذایی در میان اقشار آسیب پذیری است که برخی به دنبال بخشیدن های حداقلی برای تصاحب رای این نیازمندان هستند.
اگر چه بسیاری از جامعه کم برخوردار برغم نیازهای مالی دست رد به سینه بانیان این سبدهای تبلیغی می زنند و بر عزت نفس و اعتقاد خویش پای می فشرند که جای بسیار تقدیر است اما برخی نیز با قرار گرفتن در دایره تطمیع و با پذیرفتن این بسته ها دمی را به آینده وعده ها غنیمت می شمرند که آن را هم نباید سرزنش کرد که بی اعتماد به وعده ها و برنامه های کاغذی شده اند.
آنچه اما بی اخلاقی است ترفند فریب و نیرنگ در رفتارهای انتخاباتی و ربودن سبد رای مردم در تعیین سرنوشت آنان است که سوداگران این بازار در پی سود و منفعت خویش اند و بهانه اعتراض را هم با این سبد کوچک حمایتی از صاحبان رای در اینده خواهند گرفت.
اکنون نیز در انتخابات پیش رو خبرها از گوشه و کنار از سوداگری های اینگونه به گوش می رسد که برخی با سرازیر شدن در کف خیابان ها و حضور میدانی در مناطق کم برخوردار و روستایی و توزیع بسته های حمایتی با عناوین مختلف در پی جمع آوری آرای نیازمندان در سبدهای مطلوب خویشند که این ترفند هر چند شکمی را در شبی سیر می کند اما چاقویی عمیق در قلب توسعه کشور و منافع ملی است.
حال این اکثریت ملت هستند که در دوراهی انتخاب شیوه های حکمرانی بین بانیان وضع فعلی و استمرار طلبان و تغییر وضعیت برگزینند راهکار اصلی را که بقای کشور در ان خواهد بود نه خیراتی های به وقت انتخابات!
- نویسنده : یونس رنجکش
