تمام گمانه زنی و تحلیل ها در خصوص مذاکره با آمریکا با سخنرانی اخیر رهبر انقلاب و بیان یک جمله که این مذاکره هوشمندانه، عاقلانه و شرافتمندانه نیست بر باد رفته تفسیر می شود و اینگونه به نظر می رسد که نقشه راه تغییر کرده، هرچندکه دریچه ها در مسیر گفت و گو بسته نیست و برخی امیدوارانه در اطراف آن پرسه می زنند!
این رد مذاکره با کشوری که در قطب قدرت جهان قرار دارد و بازیگری ها بر محور آن می چرخد ، بیشتر بر یک مدار حاکم است و آن تجربه گذشته و دیواری بنا شده بر بی اعتمادی که همچنان بلندتر می شود و شاید دلیل مهم آن هم فرمان اخیر ترامپ رییس جمهور آمریکا باشد که برغم گفتارهای دوگانه بازی چماق و هویج راه انداخته که حتی رییس جمهور ایران را هم برآشفته و او را در جمع راهپیمایان سالروز پیروزی انقلاب اسلامی به سخنرانی آتشین وانقلابی علیه همتای آمریکایی اش وا داشت که تمجید رهبری را هم در پی داشت.
آنچه اما در این میان باید به خوبی درک کرد واقعیت های زمان و شرایط گفت و گو و بازی سازی قدرت ها برای حذف بازیگران مزاحم است که برغم تمایل ها برای گشودن راهی در این مسیر، شاخ و شانه کشیدن و فشردن گلوگاه تنفس ملت به بهانه های مختلف را نباید نادیده گرفت که جز تکرار تجربه های گذشته عراق و لیبی و… ذهنیتی بر آن متصور نیست که اگر به فرمان آنان راه گشوده شود جز آنچه در سرنوشت آن دیگران دیده شد ، تصویر وآینده ای نخواهد بود.
اکنون در چنین بزنگاهی که سیاست ها مقابل ایران آشکارتر از همیشه رونمایی می شود، عقلانی ترین راه پافشاری بر حفظ داشته ها و حرکت های گام به گام در مسیر تحولات با زیست هوشمندانه ای است که شرافتمندانه تر خواهد بود وگرنه آنچه آنان می خواهند تکرار تراژدی بی خاصیتی کشورهای منطقه در پای به تاراج رفتن منافع آنان است هرچند که ناملایمات و ناتراتزی های داخلی فشارها بر ملت را هر روز بیشتر می کند و اما راه چاره، عقلانیت هوشمندانه در رفع چالش های داخلی با مدیریت و حکمرانی کارآمد و کوتاه کردن دیوار بی اعتمادی هاست که در اعتقادها ریشه می دواند.
