هنوز یکی از خاطرات جامانده از روزگاران دولتمردی احمدی نژاد داستان بگم بگم او ست که ورد زبان ها بودو سرانجام با واکنش لاریجانی در مجلس نهم داستان دیگری شد.
از جمله داستان های ان روزگاران با این لفظ که هشت سال مردم منتظر رونمایی از آن بودند انتشار لیست بدهکاران بزرگ بانکی بود که هیچگاه تحقق نیافت و از جیب رییس دولت وقت بیرون نیامد و شاید هم این عدم تحقق به واسطه نیت باج خواهی های سیاسی در آن مقطع و به احتمال کارساز هم بود!
این روزها که لیست بدهکاران بانکی توسط بانک ها با اولتیماتوم وزیر اقتصاد کابینه سیزده منتشر و در صفحه رسانه ها بازنشر می شود هرچند که ممکن است بسیار با آن لیست چسبیده به جیب رییس وقت دولت اصولگرایان تفاوت ها داشته باشد اما این انتشار می تواند کلید واژه بسیاری از شفافیت ها در اقتصاد کشور و اعتماد سازی در افکار عمومی و رفع اتهام ها به بهانه های سیاسی از دامن برخی باشد.
انتشار فهرست بدهکاران بانکی که با هر شیوه پیدا و پنهان تسهیلات کلان از جیب مردم دریافت و تاکنون عزمی برای بازپرداخت آن نداشته اند می تواند زمینه ساز نظارت های بیشتر در فرایند دریافت های اینچنین باشد.
این انتشار جدای از اینکه جامع باشد و یا نه و اینکه هدف آن آیا بدرستی بر پایه شفاف سازی است یانه مردم امیددلرند بدون بهانه و انتقام گیری های سیاسی و د ر مسیر تحقق عدالت و بیرون کشیدن نان حق الناس از حلقوم سارقان منافع ملی باشد.
هرچند که این گام بسیار ارزشمند است اما کافی نیست و سایر بانک ها بویژه خصوصی ترها را نیز باید دربر بگیرد تا زحمت رنج به ببار نشیند!
