در سایه پادرمیانی چینی رابطه ایران و عربستان پس از ۷سال کدورت و کش و قوس که در پی بالا رفتن عده ای با تکلیف انقلابی خودسرانه از دیوار سفارت عربستان در تهران به تعطیلی و قطع ارتباط کشیده شده بود، ترمیم و به دست دوستی کشانده شد.
این اتفاق موجب بازگشایی سفارتخانه ها و اعزام سفرای دوکشور و در انداختن طرحی نو در روابط دیپلماتیک گردید بطوریکه لبخندهای دو طرف به یکدیگر در این مدت کوتاه بسیار جالب و جذاب در روابط دیپلماتیک و به نوعی الگوی رفتاری جدیدی در منطقه شد!
بطور یقین این روابط می تواند در آینده تحولات خاورمیانه و آسیا که امروز یکه تاز میدان آن حلقه واسطه ای چون چین است بسیار حائز اهمیت و روند روبه جلو برای منافع کشورها بویژه ایران و عربستان باشد اما باید دید که این دو رقیب دیرینه که در سایه نفت و ایدئولوژی سیاست های خود را در منطقه تا به امروز پیش می بردند تا چه حد در ادامه این رابطه جدید به یکدیگر اطمینان خواهند داشت؟
شاید یکی از نشانه های عدم اطمینان به استحکام این رابطه در پیامی نانوشته و کاملا زیرکانه استقرار سفارت عربستان به جای مکان قبلی که به لحاظ عرف و قوانین دیپلماتیک خاک سرزمینی محسوب می شود در هتلی در تهران باشد که محل خواب و استقرار موقت است!
این استقرار به هر انگیزه ای رسمی و غیر رسمی به بهانه عدم آماده سازی ساختمان و فضای سفارتخانه عربستان تعبیر شود اما نباید از کنار آن به آسانی گذشت و پیام غیر رسمی آن را نادیده گرفت زیرا طرف سعودی ظریفانه خواستار عدم تکرار حوادث گذشته و به نوعی قرار دادن سرنوشت این توافق با همه منافعی که برایش می تواند داشته باشد بر بند اطمینان و اعتماد سازی و تامین امنیت خود، پیوند زده است!
اینک با تمام تجربیات تلخ و شیرین گذشته که هر جریان سیاسی با انگیزه و فهم خویش به تفسیر آن می نشیند باید به رویکرد جدید بر مبنای تحولات منطقه و جهان و بازی و سناریوهای طراحی شده اندیشید و بر مبنای منافع ملی سیاست های دیپلماتیک را پیشبرد و اعتماد سازی در عرصه این روابط را نادیده نگرفت!
- نویسنده : یونس رنجکش