شکوفه‌ای که مشتقاتش از مربا و دمنوش و عسل و عرق بهار نارنج و گز و شربت گرفته تا صنایع عطرسازی که ناب‌ترین عطرها را با آن می‌سازند و…هر کدام داستان شنیدنی خود را در میان تولید کنندگانش دارد.
شکوفه‌ای که دخترکان گیل از سالیان دور آن را تاج روی سرشان می‌کردند تا مقدمه‌ای باشد برای سالیان بعدتری که این محصول زیبا مربا و دمنوشی شود برای جهاز خانه ی بختشان.
و اما ین شکوفه ی معطر با تمام خواصش تنها در سفره ی این مردم نجیب دست به دست می‌چرخید تا اینکه تولد جشنواره بهار نارنج شهر کومله توانست ورقی نو در تاریخ آن بیفزاید و عطرش را در سراسر ایران بپراکند.
از سال ۱۳۹۳ که جشنواره بهار نارنج در این شهر کلید خورد تا به امروز پله‌های ترقی بسیاری را پیموده است تا بدانجا که جشنواره‌ای که در پنجمین سال برگزاری اش تنها یک روزه و با ۲۰ غرفه برگزار می‌شد در اردیبهشت ماه سال ۱۴۰۳ و در دهمین سال برگزاری خود توانست ۷۰ غرفه را به خود اختصاص دهد و از جشنواره‌ای با گستره زمانی یک روزه، دو روزه و سه روزه به جشن بزرگ چهار روزه و با تنوع برنامه‌های مختلفی همچون: ۱۸ اردیبهشت ماه جشنواره کودکان و نوجوانان، ۱۹ اردیبهشت مسابقات شطرنج و غذاهای محلی، ۲۰ اردیبهشت ماه جشن بزرگ بهار نارنج و ۲۱ اردیبهشت ماه کشتی گیله مردی ارتقا پیدا کند و بیش از ۱۲ هزار گردشگر را از سراسر ایران به این خطه ی بهشت گونه بکشاند.
ملی شدن جشنواره بهار نارنج شهر کومله که خبر ثبت آن در جشنواره ۱۴۰۲ رسانه‌ای شد موید تلاش‌های مستمری بود که کشیده شد تا این رویداد فرهنگی، اقتصادی و توریستی زیبا در این شهر شکل بگیرد.
امید آن می‌رود به زودی با ثبت یکی از مشتقات بهار نارنج ورقی دیگر به افتخارات ملی این جشنواره اضافه شده و بر بار ارزشی آن بیفزاید.
این جشنواره بدون شک در کنار توریست پذیری، ایجاد فرصت‌های سرمایه‌گذاری بسیار در شرق گیلان و خاصه در شهر کومله ، حمایت از محصولات محلی و صنایع دستی کشاورزان و تولید کنندگان این خطه، بهترین مجال شادی آفرینی، نشاط و روحیه بخشی به مردمی است که همواره دلتنگ ترانه‌ها و آوازهای ناب آیینی، لباس های محلی پر زرق و برق و زیبای زنان و دختران گیلانی و احیای آیین‌های سنتی و آبا و اجدادی مردم نجیب و با فرهنگ شرق گیلانند؛ و عمل بخشیدن به شعار امید بخشی که به مردم نشان می دهد با مدیریتی دغدغه مند، پویا و دلسوز می توان چهار روز کومله را با تمام ظرفیت‌ها و داشته هایش در آیینه ای به وسعت ایران تماشا کرد.
و اما سهم بزرگی از شادی هر ساله این جشنواره‌ها بی‌تردید هدیه به روح ۱۴۲ شهید بخش کومله است که خاطراتشان در کتاب وزین «شکوفه های بهار نارنج » در سال ۱۳۹۹ رونمایی شده است.آنان که شادی‌شان را برای تک تک مردان و زنانی جا گذاشتند که امروز روی صندلی‌های جشنواره با همه ی دل مشغولی هایشان اما آباد و آزاد می‌نشینند.
چهار پاره ای که در زیر آمده است خطاب به این شهر مفرح ، دغدغه‌مندان برگزاری شکوفه های بهارنارنج در مجموعه ی شورا و شهرداری کومله خاصه مسند مدیریتی آن و تمامی تلاشگرانی است که این شگفتانه ها را رقم زدند تا روان مردم سرزمینمان همواره عطرآگین باشد:
کومله حال محشری داری
ریخته پای شاخه ها،گنجت
پشت پرچین چقدردیدنی است
باغهای بهار نارنجت
نوعروسی برای روی جهاز
پخته از عطر تو مربایی
شده ای گاه دور گردن یک،
دختر گیل، گردن آرایی
عطرسازان همیشه ازباغت
عطر ناب بهار می‌گیرند
از تو پر میشوند کندوها
عسل ماندگار می گیرند
تو چه دمنوش محشری هستی
می بری هوش از سرم گاهی
شربتی می شوی برای همه
کودک و پیر و خسته ی راهی
ماه اردیبهشت با عطرت
میل خرداد از سرش رفته است
دوست دارد که ماندنی بشود
توی ماهی که با تو وابسته است
ای سفید همیشه عطر آگین
بی گمان عطری از خدا هستی
بی جهت نیست با بهار هر سال
در دل جشنواره ها هستی
تا که بر شاخه ای اجازه بده
روی لبها به صد زبان باشی
می‌سزد واژه واژه،بیت به بیت
در غزل‌های شاعران باشی
رحیمه احمدپور
