ماندگاری هویت فرهنگ ملتی به مولفه های مهمی همچون علاقمندی و پایبندی نخبگان آن بستگی دارد و اگر هم مروری به تاریخ هویت ملت ها بویژه تاریخ فرهنگ و تمدن ایران بیاندازیم به خوبی چهره ها و شخصیت هایی را می بینیم که با عشق و علاقه و دغدغه مندی به پاس داشت این هویت پرداخته اند و در این میان شاید نمونه بارز آن فردوسی را بتوان یاد کرد که هر آنچه از دیروز فرهنگ و تاریخ برجای مانده است در شاهنامه اش موج می زند.
در عصر حاضر نیز فرهیختگانی همت و تلاش خویش را صرف این ماندگاری کرده اند و می کنند و از دهخدا تا معین و دیگران نیز از زمره این چهره های ماندگار هستند که نتایج تلاش و عزم ملی انان در این زمینه قابل لمس و غیر قابل انکار است .
از جمله مهمترین دغدغه ها ی این چهره ها پاسداشت فرهنگ و آداب این هویت و انتقال آن به آیندگان و توجه به استمرار حرکت های بالنده در مسیر توسعه کشور و ملت است که نکوداشت این چهره ها هم خود بخشی از این هویت و ماندگاری است.
چندی پیش در هوایی با ترنم بارانی جمعی علاقمندان از شخصیت های علمی و دانشگاهی و فرهنگ دوست برای سپاس از زحمات مردی گردهم آمده بودند که این سال ها تلاش های شبانه روزی اش با سختی ها و سختکوشی های ویژه، زنده کننده هویتی برای گیلانیان بود.
با پنجره ای که او به سوی خانه پدری گشود رازهای دیرینه ای در سینه ها زنده شد و امروز هر کسی که از کنار آن می گذرد حس نوستالوژیک دیروز گیلان شادی افرینی های بسیار برای باز افرینی هویت معماری و سبک زندگی و فرهنگ همزیستی گیلانیان می آفریند.
دکتر محمود طالقانی را از اوایل سال های دهه ۸۰ می شناسم و هرگز یادم نمی رود روزی که با او در دفتر کارش روبرو شدم تا از طرف ایرنا ازوضعیت کاری که در دست دارد جویا شوم که چندان روی خوشی نشان نداد و از کارهای زورنالیستی دل خوشی نداشت اما بعد از پاسخ های با اکراه به برخی سووالات و انتشار آن در رسانه ها، بعدها مهربان‌تر شد و از تاثیر خبرهای هدفمند و پردازش های دغدغه مند برای ارزش گذاری همتی که داشت استقبال کرد و تا زمانی که در این حوزه کار می کردم همیشه یک پای برنامه های موزه میراث روستایی بودم.
موزه میراث روستایی امروز تنها یک بنا و گردشگاه برای تفرج گردشگران نیست بلکه معرف یک هویت است که به همتی بلند بنا نهاده شد و براستی دکتر طالقانی را باید پدر موزه میراث روستایی گیلان شناخت و اگرچه آن مراسم نکوداشت کوچک بود و خودمانی برای تجلیل از این چهره نام آشنا که حافظ میراث ارزشمندی است اما باید آغازی باشد برای قدر دانی از همه اهل اندیشه و دانش و چهره های ماندگار علمی که دغدغه ای جز انتقال دانش و تجربه و علم و جانشین پروری برای آبادانی این مرز پر گهر ندارند.
اینک در این روزگاران غربت و فراموشی هویت ها در موج تغییر سبک های زندگی بیاییم هرکدام دری به روی خانه پدری بگشاییم که خیلی دیر است!
