یلدای امسال یا به قول قدیمی ها چله شب با رنگ و بوی دیگری ظاهر شد که البته به دلیل برخی چالش های اجتماعی در فضای جامعه از مشکلات اقتصادی گرفته تا اعتراض و اغتشاش و تبعات این فضا بسیاری، چندان دل و دماغ نشستن دور همی این آغاز فصل سرد را نداشته اند.
آنچه اما امسال جدای از سال های پیشین بیشتر به چشم می آمد جنب و جوش های دولتی و دستوری البته ان هم نا نوشته برای فضاسازی ها و پر رنگ کردن این آیین قدما بود تا در اوج سردی این هوای پاییزی گرمی بخش جامعه ایرانی شود که اوج ان را می بایست در رسانه ملی با تنوع بخشی به دعوت های این ایین جستجو کرد که این رویه چندان با ماهیت فکری بسیاری از سیاست های ابن روزهای حاکم بر سرنوشت ملت سازگار نیست بویژه آنکه در مدت های مشابه حتی در همین سال قبل و حضور این افراد و آن دیدگاهها با انگونه که امسال به آن پرداخته اند، چندان همخوانی ندارد.
یلدا و مناسبت های دیگر بهانه ای است برای پرداختن به سرمایه های اجتماعی و توجه دادن مردم به پر رنگی روابط و مهر ورزی و همزیستی در کنار هم که در فرهنگ ایرانی بسیارهم غنی و پر شمار از این بهانه ها است اما چه بسیار آدم ها که به هر دلیل به دنبال کمرنگ کردن این بهانه ها با نگاه تک بعدی خویش هستند.
بی شک پرداختن به داشته های غنی و پرافتخار از سرمایه های فرهنگی و اجتماعی که ریشه در تاریخ و فرهنگ ایران زمین دارد در هم آمیختگی آن با آموزه های ریشه دار دینی از عناصر مهم همگرایی های ملتی است که نا به امروز با ابن ارزش ها ماندگار و پر صلابت مانده است.
از اینکه در غفلت و کم توجهی با ترد هویت های ملی و سرمایه های نهفته در باورها و باورداشت های جامعه انتظار همنوایی و همسویی برای پیشبرد اهداف حکمرانی داشته باشیم بدون شک جایی به خطا رفته ایم زیرا احترام به باورهای مردم و بهره بردن از این ظرفیت ها خود شایسته درک واقع بینانه از یک حکمرانی مطلوب است.
اکنون در احساس خلا های موجود چه بهتر که به بازگشت بدای احیای انان برآمده و به جای دستورات ملوکانه برای اجرایی شدن برخی آداب به وقت نیاز و احتیاج در زمانه خاص مانند انچه در پی جویی و التماس فضا برای کنسرت های موسیقی در کما رفته این روزها می جویند به پایداری فضاهای فرهنگی و هنری بیاندیشند که تلطیف کننده خشکی ها و بی رمقی این زمستان سخت خواهد بود !
