چندی پیش از سر اتفاق شبکه ای از صدا و سیما را نگاهی انداختم که چشمم به خانم کارشناسی افتاد که مجری با خطاب قرار دادن خانم دکتر و از این نوع عناوین از نظرات ایشان در مورد خانواده و تربیت و موضوعات مرتبط با ان جویا می شد و آن خانم کار شناس هم که نمی دانم دکتر بود یانه به سووالات پاسخ و از جمله موصوعی که به ان می پرداخت و خانواده ها را از آن پر هیز می داد نگهداری سگ و حیوانات خانگی بود که آنرا خلاف شئونات می دانست.
نکته جالب برایم زمانی رخ داد که وقتی به چهره آن کارشناس دقیق شدم برایم آشنا بودند و از اهل خانه هم که جویا شدم ، درستی ان تایید شد و ایشان زمانی در همسایگی آپارتمانی ما بودند که البته تا اینجای مسئله چندان جای اشکال و تعجب نداشت ، اما وقتی حرارت های سخنوری ایشان در خصوص توصیه به عدم نگهداری سگ و از این دست حیوانات را مشاهده کردم به یک باره به پشت دستم زدم و یادم افتاد که خود حضرت ایشان زمانی که در آن همسایگی بودند با از ابن جنس حیوانات همنشین داشتند و گاه آنقدر همسایگان از سر و صدا و واق واق آن موجود عاصی می شدند که کار به دیالوگ های نا متعارف ختم می شد!
اما اینک ایشان به عنوان کارشناس طرد این شیوه می کنند و الگوی رفتاری خانواده ها شده اند جای سووال داشت!
البته چندان نمی توان به رسانه های میلی که با یکسو نگری و انتخاب های گزینشی محفلی و قبیله ای دست به انتخاب و کارشناس سلزی می کند انتظار تاثیر گذاری توسط افراد خبره و نخبه جامعه داشت چون در خلا حضور صاحب نظران و کارشناسان خبره اینگونه چهره ها مدل می شوند که تاثیری هم جز هزینه کرد بیشتر ندارند و حالا که کشور در دست هایی اینگونه می چرخد نمی توان به زندگی بهتر و غیر رفتار دوزیست گونه امیدوار بود .قابی که تلویزیون از چهره ها نشر می دهد باید بازتاب دهنده دبدگاههای کارسناسی و تاثیر گدار باشد نه برنامه هایی با محتوای خالی و نامتعارف که رطب خورده کی منع رطب کند!
- نویسنده : یونس رنجکش
