چند روزی از اینکه آملی لاریجانی از شورای نگهبان استعفا داد، می‌گذرد و هنوز هم آینده سیاسی او محل گمانه‌زنی و بحث‌های رسانه‌ای است. بالاخره نه او در این مملکت کم نفوذ و پست داشته و نه خانواده لاریجانی کم در تحولات سیاسی کشور اثرگذار بوده‌اند لذا طبیعی است که این همه توجه به استعفای او شود. به خصوص وقتی کمی بعد از رد صلاحیت برادرش در انتخابات ریاست جمهوری و آن موضع گیری تند، مطرح شده است.
مقصود شرح آنچه گذشته و مرور دلخوری‌های لاریجانی‌ها نیست. سوال این است که آملی لاریجانی بعد از شورای نگهبان در عالم سیاست ایران نقش آفرین می‌ماند یا به حاشیه می‌رود. بعد از این استفعاها خیلی ها از آغاز فصل حاشیه نشینی گفتند. برخی هم مثل یوسفیان ملا که از چهره های نزدیک به علی لاریجانی است، حرف از مجمع را پیش کشیده و این تصور را ایجاد کردند که او از مجمع تشخیص مصلحت نظام نخواهد رفت و از همان کانال سیاست ورزی می‌کند.
با این حال، بیشتر تحلیلگران کناره گیری آملی لاریجانی از صحنه سیاست را احتمال قوی‌تر می‌دانند. در این بین برخی هم معتقد که او فصل بازنشستگی را در نجف خواهد گذراند. البته خودش در درس خارج فقه خود با شوخی به این شایعه پاسخ داده و گفته بود باید در اجلاس خبرگان شرکت کنم خصوصا که اگر شرکت نکنم، می‌گویند فلانی رفته نجف!
روزنامه «شرق» اما امروز گزارشی در همین رابطه دارد و با یادآوری اظهارات مجید انصاری عضو مجمع مبنی بر اینکه آملی لاریجانی تا پایان دوره پنج ساله در مجمع می‌ماند، می‌نویسد: «به نظر می‌رسد که آملی‌لاریجانی حتی اگر قصد جدی برای مهاجرت به نجف هم داشته باشد، قاعدتا تا پایان دوره پنج‌ساله خود بر ریاست مجمع صبر می‌کند و بعدا قصدش را عملی می‌کند. در این صورت و با توجه به حضور محسن رضایی در دولت جدید احتمال اینکه او هم سال آینده و بعد از پایان دوره پنج‌ساله دبیری از این سمت کنار برود، زیاد است. در این صورت مجمع تشخیص مصلحت تا سال آینده شاهد یک پوست‌اندازی دوباره بعد از فوت آیت‌الله هاشمی می‌شود و از وزن سیاسی آن کاسته می‌شود.»
