ناتو در فرهنگ عامه ایرانیان معنی خاصی دارد و آدم ناتو شخص ناقلا و ناموفق و موذی و هفت خطی می باشد که معمولا در فکر منافع خویش به هر صورت و شکلی است .
حالا که رسیدن ارتش ناتو یا همان پیمان آتلانتیک شمالی تا پشت دروازه های روسیه این کشور را قلقلک داده و عامل حمله ان به اوکراین شده است و از سوی دیگر گره خوردن سر انجام مذاکرات وین با انچه وزیر خارجه روسیه از ان به عنوان پیش شرط و گرو کشی در مقابل آمریکا بر زبان آورده گویای این واقعیت تلخ است که این روسیه همان ناتوی خودمان است که سال ها با هر روشی موذیانه منافع خویش را از کنار معامله بر سر ایران کسب کرده است.
این منافع هم در طول این چند سده چه در روزگارانی که با تقسیم شمال و جنوب بین خود و انگلیس ان پیر اسعمار دمار از روزگار دودمان ملت ایران در آوردندو چه در این سال ها که یک پای معامله با امریکا و غرب در بازی با برگ و ورق ایران بوده رزق و روزیشان تامین شده است و حالا بماند قصه دست های پیدا و پنهانش در برخی جاها بویژه حمایتش از رژیم بعث عراق در حمله صدام به ایران و روزگارانی که بهترین فرزندان این مرزو بوم قربانی جنگ قدرت جویان شدند.
اینک ایران مانده است و عمق استراتزی منافع ملی که از چه راهی هم از گل آلودگی دعوای غرب و شرق و آبستن حوادثی که دنیا را باخود خواهد برد ، ماهی بگیرد و هم مسائل هسته ای خویش را با دکترین دفاع ملی و قدرت بازدارندگی پیش ببرد.
اینسان دولت همسایه هم که گاهی سفیرش در خاک این مملکت با پر رویی در قاب عکس های تاریخی بی اعتنا به انزجار افکار عمومی ایرانیان می ایستد باید کمی دندان طمع را دراین شرایط بکشد، چون ممکن است اتفاق هایی در عالم دیپلماسی رخ دهد که پیش بینی ان همیشه شدنی نباشد و بداند که ناتو بودن هم حدی دارد.!
