نامش برای فعالان سیاسی از دهه ۸۰ به بعد آشناتر شد با تحلیل های تند و تیز و حرف هایی که گاهی حتی مقامات ارشد را هم دل آزرده کرد ،اما ره به جایی نبردند چون نه تنبیهی در کار بود و نه تذکری و زندانی پس از شکایت ها مطابق آنچه بر ای دیگرانی با کمترین جرم و اتهام توهین و نشر اکاذیب نصیب می شود!
اکنون اما پس از کنار گذاشته شدن رقبای سیاسی و پرشدن حجمه دان سیاسیون، وارد فاز دیگری از حرف های تند و تیز شده است و بخشی از فعالان اجتماعی مانند هنرپیشگان و فوتبالیست ها و سلبریتی ها را در معرض اتهام و توهین و حرف های طوفانی قرار داده است.
حسن عباسی که او را دکتر نیز می خوانند مهارت بسیاری برای راه رفتن روی اعصاب جامعه دارد و با روش های مختلف تلاش می کند تا عصبانیت خویش را به درون جامعه بکشاند او فردی حاضر به جواب با لحنی تند و گاهی با طعم فحش و ناسزا است که از هر تریبونی در مسیر القای خواسته ها و ماموریت هایی که به او واگذار شده است به خوبی بهره می برد و هیچ گاه هم کوتاه نمی آید.
بسیاری در پاسخ به شبهات و اتهام هایی که می زند، سکوت اختیار می کنند و شاید حوصله درد سر ندارند و برخی معتقدند که او با واکنش های مخاطبینش بزرگ می شود که بزرگی او صدمه دیگری است برای جامعه ایرانی که ابن هم شاید یکی از دلایل تعرض گونه این استراتژیست خودخوانده در مسیر اهداف تئوریزه کردن ها باشد.
آنچه میراث حسن عباسی ها چه خوب و بد برای اهدافی که در پیش دارند است به هم ریختگی اعصاب مخالفین و مخاطبانشان است که گاهی شدت این به هم ریختگی بر روی اعصاب جامعه راه می رود و در آستانه کاهش تحمل پذیری دردسر ساز می شود.
بازی با افکار عمومی این روزها بسیار حیاتی از آن جهت که چندان نباید سر به سرشان گذاشت، دارد زیرا بسیاری با توجه به مرجعیت گروههای اجتماعی مانند انچه در ذهن این منتقد می گذرد ، تابع گفتار و رفتار مرجع اجتماعی خویشند و ناسزا ها و تهمت ها چندان به گوش انان آشنا نیست و جز افزایش عصبانیت های اجتماعی در این شرایط نامطلوب اقتصادی ثمر دیگری ندارد.
آنچه اکنون بسیار حایز اهمیت است کنترل افرادی چون عباسی ها در جامعه و کاهش تحریک پذیری افکار عمومی و پرهیز از رفتار و گفتارهای بی حاصل از تریبون ها است تا در این اندک حوصله باقی مانده سرگرم عصبانیت بیشتر نشوند و تاب اوری ها کاهش نیابد!
