به نقل از ویفروم، رشد جمعیت جهانی گواهی بر پیشرفت گونه انسان‌هاست. نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد با وجود افزایش تولید ناخالص داخلی جهانی و امید به زندگی و برابری، پیشرفت به اندازه کافی به طور مساوی توزیع نشده است.
جورج پیرگوس از جامعه فارغ‌التحصیلان رهبر جوان جهانی به بررسی این موضوع می‌پردازد که چگونه می‌توان از طریق استانداردهای کار منصفانه، سرمایه‌گذاری روی زنان و دختران، تنوع در تحقیقات، رعایت اصول راهنمای اهداف توسعه پایدار سازمان ملل متحد و موارد دیگر به فرصت برابر برای همه دست یافت.
کیت رابرتز، مدافع حقوق بشر، معتقد است یکی از راه حل‌ها سرمایه‌گذاری بیشتر روی فرصت برای زنان است.
وقتی روی فرصت‌های یک زن سرمایه‌گذاری می‌کنید، او می‌تواند به مدرسه برود؛ شغلی پیدا کند؛ خانواده‌اش را تغذیه و توانمند کند و چرخه فقر شدید را بشکند. البته دسترسی دختران و زنان به بهداشت باروری و آموزش امری کلیدی است.
سونیا مدینا، محقق این بررسی، افزود: هم‌پوشانی بحران‌هایی مانند بحران آب و هوا و ناامنی غذایی، نابرابری‌ها را در سراسر جهان تشدید می‌کند و تهدیدی دائمی برای کودکان است. بنابراین یک رویکرد به هم پیوسته برای این مسائل مورد نیاز است.
در طول تاریخ هر یک میلیارد نفر جدید سریع‌تر از یک میلیارد قبلی اضافه شده‌اند. همانطور که نمودارها نشان می‌دهد، مدتی طول کشید تا انسان‌ها به اولین نقطه عطف با جمعیت یک میلیارد نفری در سال ۱۸۰۳ برسند. این امر تا حد زیادی با پیشرفت‌های بسیار آغاز شده در جریان انقلاب صنعتی دوم در سال‌های ۱۷۰۰ تسهیل شد. از آن زمان افزایش نرخ باروری و پیشرفت‌های مداوم در پزشکی و کشاورزی به جمعیت جهان اجازه داده که به سرعت افزایش یابد اما به دلیل تغییر جمعیت‌شناسی و کاهش نرخ باروری، مدتی نرخ رشد کند را ثبت کرده است.
تقریبا نیمی از مردم جهان در هفت کشور زندگی می‌کنند. در سال ۲۰۱۵ نیمی از جمعیت جهان تنها در ۶ کشور متمرکز بودند اما رشد اخیر جمعیت در سایر کشورها این رتبه‌بندی را تغییر داده است؛ بنابراین کشورهایی مانند چین با ۱.۴۲۶ میلیارد، هند با ۱.۴۱۲ میلیارد، ایالات متحده آمریکا با ۳۳۷ میلیون و اندونزی با ۲۷۵ میلیون در مجموع کمتر از نیمی از جمعیت جهان امروز را در خود جای داده‌اند و این کشورها تا سال ۲۰۳۰ پرجمعیت‌ترین کشورهای جهان خواهند بود.
جمعیت هند در سال ۲۰۳۰ از ۱.۴۱۷ میلیارد نفر در سال ۲۰۲۲ به ۱.۵۱۵ میلیارد نفر افزایش می‌یابد که طبق آخرین نتایج سازمان ملل متحد در سال ۲۰۳۰ به پرجمعیت‌ترین کشور جهان تبدیل می‌شود. در حال حاضر چین درست جلوتر از هند با بیشترین جمعیت جهان قرار دارد اما این ۲ کشور به طور قابل توجهی از بقیه جلوتر هستند و هیچ کشور دیگری در دهه آینده از ۳۶۰ میلیون نفر فراتر نخواهد رفت.
پرجمعیت‌ترین کشورها در سال ۲۰۳۰ شامل هند، چین، امریکا، اندونزی، پاکستان، نیجریه، برزیل، بنگلادش، اتیوپی و روسیه خواهند بود. با نگاهی فراتر از سال ۲۰۳۰ تغییرات مهم دیگر شامل این است که پیش‌بینی می‌شود سهم جمعیت بالای ۶۵ سال جهان تا پایان قرن رشد کند؛ در حالی که انتظار می‌رود سهم زیر ۲۵ سال کاهش یابد.
علی‌رغم پیش‌بینی سازمان ملل مبنی بر اینکه ۱۰.۹ میلیارد نفر تا سال ۲۱۰۰ در این سیاره ساکن خواهند شد اما همه موافق این مورد نیستند. محققان دانشگاه واشنگتن این تخمین‌ها را به چالش می‌کشند و بیان می‌کنند که تا سال ۲۱۰۰ جمعیت جهان بین ۶.۳ تا ۸.۸ میلیارد نفر خواهد بود.
سناریوی پایه تحقیقات آنها که در مجله The Lancet به تفصیل شرح داده شده، این فرضیه را مطرح می‌کند که جمعیت جهان در سال ۲۰۶۴ با ۹.۷ میلیارد نفر به اوج خود خواهد رسید.
