در شبکه های اجتماعی ویدئویی از بساط جمعی در دفاع از حجاب و انتقاد به طرح مجلس در این زمینه برپا و یکی از سخنوران راه به بیراهه کج کرد و حل مشکل را از بیخ و بن کندن پیاده راهی دانست که فرهنگی اش می خوانند.
او با این نظر و رفتن به سمت پاک کردن صورت مسئله ، مثل همه ایده های از این دست آدمها ، شگفتی و حیرت همگان را بر انگیخت که چگونه است اینچنین می اندیشند هر چند که چندان از آنان غیر منتظره نیست !
این سخنوران تند و تیز گفتار ، تخریب این پیاده راه را که چند صباحی است مردم عاصی و سرگردان از کج سلیقگی ها و بی برنامگی بانیان چسبیده به محفل و پول نفت و وضع حال جامعه، برای آرامش روح و روان دور و بر آن هوایی تازه می کنند سد راه نگاه و اندیشه خویش می دانند و از این رو حکم به بر چیدن آن دادند!
از اینکه، اینچنین جماعتی این روزها با در دست گرفتن سرنوشت ملت به هر سو که می خواهند سوار بر اسب قدرت می تازانند، چاره ای جز تحمل و نگریستن هر چند تلخ نیست ، اما اگر عقلایی در جمع این قوم به بیراهه راه کج کرده و آنانکه فضا برای سوار شدن این جماعت بر اسب قدرت قراهم کرده اند، بر جای نشسته و به نظاره رفته اند ، در درنگی این تازه به میدان تاخته ها را به گوشه ای کشانده و از واقعیت حکمرانی در گوششان نجوا کنند!
برخی که اینگونه به فهم و درک جامعه نشسته اند و راه حل مشکلات را شکستن و بستن و به هم ریختن می بینند جز به سرنوشت ناکامی محکوم کردن کشور، راهی نخواهد رفت و نتیجه آن هم افزوده شدن هزینه از جیب ملت و کوچک تر شدن سفره آنان خواهد بود.
با این اوصاف رفته باید به این جماعت یاد آور شد که این همه کندن و کشیدن و بردن از جیب چه کسی باید هزینه شود مگر کم برای اینچنین فضاهایی که با اقبال عمومی همراه است هزینه شده که حالا با تصمیم محفلی و نگاه حداقلی حکم به بر چیدن آن شود.آنچه اکنون مهم و نیازمند تدبیر است مراقبت از سرمایه های ملت است که سهم تعقل را نمی توان در آن نادیده شمرد!
- نویسنده : یونس رنجکش
