صبح دیروز نیز خبر تلخی از ییلاق اندره در مسیر کهنه ماسوله به خلخال مخابره شد؛ سقوط یک دستگاه خودرو به دره در این جاده مرگ چهار نفر را رقم زد. رخدادی که متأسفانه تنها یک نمونه از سلسله حوادث مشابه در مسیرهای کوهستانی گیلان همچون گردنه حیران، جاده ماسوله به ماجولان و راه‌های منتهی به سیاهکل و دیلمان و ییلاقات تالش است.
یکی از مشکلات اصلی این جاده‌ها، ضعف ایمنی است؛ عرض کم مسیر، نبود گاردریل در پرتگاه‌ها، عدم آشنایی رانندگان با مسیر، بی‌توجهی به تثبیت و مهار کوه‌ها و در نتیجه رانش زمین از مهم‌ترین دلایل بروز این حوادث مرگبار به شمار می‌آیند. در بسیاری از این مسیرها، بارندگی‌های فصلی و مه‌گرفتگی نیز شرایط رانندگی را دشوارتر کرده و هر ساله جان مسافران و رانندگان بومی را تهدید می‌کند.
حتی در نوروز امسال نیز رانش زمین در محور اصلی اشکورات موجب مسدود شدن جاده و وقوع حادثه‌ای مرگبار شد که طی آن دو نفر از هم‌وطنان عزیزمان جان خود را از دست دادند؛ رخدادی که بار دیگر نشان داد زیرساخت‌های موجود پاسخگوی شرایط سخت جغرافیایی گیلان نیستند.
این وضعیت در حالی ادامه دارد که جاده‌های مذکور علاوه بر اهمیت گردشگری، مسیر ارتباطی حیاتی بین روستاها و شهرهای کوهستانی هستند؛ اما نبود برنامه جامع برای ایمن‌سازی، نه‌تنها امنیت مسافران را سلب کرده، بلکه زندگی و اقتصاد ساکنان این مناطق را نیز تحت تأثیر قرار داده است.
در نهایت، جاده‌های کوهستانی گیلان اگرچه بخشی جدایی‌ناپذیر از هویت طبیعی و گردشگری استان هستند، اما تا زمانی که هماهنگی ادارات مرتبط برای ایمن‌سازی آنها در اولویت قرار نگیرد، همچنان شاهد تکرار حوادث تلخ و از دست رفتن جان هم‌وطنان خواهیم بود.
این مسیرها نیازمند نگاه فراتر از تعمیرات مقطعی و وعده‌های کوتاه‌مدت هستند؛ چراکه جان انسان‌ها ارزشمندتر از هر هزینه‌ای است که امروز برای پیشگیری صرف شود. توجه جدی مسئولان به این مسئله می‌تواند تفاوت میان مرگ و زندگی در این جاده‌های زیبا اما ناایمن باشد.
