پخش تصاویر و فیلم های مختلف از تماشای زنده این درگیری توسط همسایگان این دو کشور در مرز ایران در شبکه های اجتماعی خود داستان و سوژه جالبی برای پرداختن رسانه ها و بهره برداری های مختلف آن شده است.
در این فیلم ها که گاهی با تفسیر برخی بینندگان همراه است تو گویی صحنه های یک مستند از داخل استودیو برای ضبط بینندگان گزارش می شود.
گزارش ها نشان از حضور افراد مختلفی در مرز ایران با منطقه درگیری در قر ه باغ دارد که عده ای برای سرگرمی به تماشای یک صحنه واقعی از مبارزه و جنگ و کشتار نشسته اند.
جدای از خطرات ناشی از پرتاپ احتمالی و اصابت گلوله های شلیک شده از جنگ افزارهای دو طرف و برخورد آن با افراد ، این صحنه ها یاد آور رویدادهای روزگاران قدیم در جنگ گلادیاتورها است.
گویا امروز هم کشتار آدم ها با ادوات حدید جنگ و خونریزی برای عده ای سرگرمی تازه ای است تا از نزدیک شاهد یک ستیز و جنگ تن به تن در میدان نبرد باشند.
اگرچه آنچه امروز در قر باغ اتفاق می افتد با جنگ گلادیاتور های روزگاران اروپای دیروز تفاوتی ماهیتی دارد اما نگاه تماشاگرانه واقعیتی تلخ در هردو روزگاران است.
متاسفانه جنگ افروزان با برنامه ریزی های خود در دست یابی به منافع و به تاراج بردن منابع کشورها بدون لحظه ای درنگ در اثرات انچه رخ خواهد داد زمینه های استثمار ملت ها را فراهم می کنند و سردمداران اینگونه کشورها با به دام افتادن در تله های سیاسی راهی را می ر وند که نمی بایست طی کنند.
در این روزگاران هم برخی مردم بدور از نگاه واقع بینانه به اتفاق های پیرامون با در افتادن در دعواهای قومیتی و مذهبی زمینه را برای رسیدن به اهداف کشورها و سیاست های استعمارگران فراهم می کنند.
جنگ هیچگاه نتیجه خوبی برای ملت ها نداشته است هرچند که دفاع از آب و خاک و هویت یک ارزش است اما همواره باید راهی در پیش گرفت تا با کمترین هزینه از منافع ملی صیانت کرد.
امید است بهانه هایی چون قر ه باغ برای همیشه در تعاملی منطقی برداشته شده و به جای نگاه به تکه تکه شدن آدم ها خلقت های آفرینش و دست آوردهای بشریت برای زندگی بهتر را نظاره گر باشیم.
- نویسنده : یونس رنجکش
