در پایان نیم فصل، با ۱۱ امتیاز از ۱۷ بازی، در رده یکی به آخر قرار گرفته است،
در بازی های خارج از خانه یک بازنده مطلق بوده است،
از سوی سازمان لیگ، از جام حذفی کنار گذاشته شده است،
دو بازی در لیگ یک، با حکم کمیته انظباطی سه بر صفر بازنده شده است، دو مالک و سه سرمربی در طول نیم فصل داشته است،
تیم امیدش از مسابقات کشوری کنار کشیده است،
با بدهی یک و نیم میلیارد تومانی به یکی از مربیان اسبق،
در خطر کسر سه امتیاز قرار گرفته است،و …
به نظر شما صحبت از چه تیمی است؟
آری؛ این شرایط تیم فوتبال داماش گیلان است، تیمی که روزگاری در فینال جام حذفی کشور حاضر می شد، اکنون با دستپخت مدیریتی ” ناصر و نصیر” مالکان بی تجربه خود، به این روز افتاده است.
تیم فوتبال داماش گیلان که با مشقت های فراوان توانست مسیر لیگ سه به لیگ یک را بپیماید و پیش فصل امید زیادی هم به صعود به لیگ برتر داشت، با چالش های مالکیتی عجیب و غریبی دست و پنجه نرم کرد تا جاییکه به جای صعود به لیگ برتر، اکنون نگران سقوط به لیگ دو هست.
ناصر زحمتکش مالک پیشین داماش، اگرچه خود باب مذاکره جهت واگذاری داماش به نصیر نعیمی پور را باز کرد، اما وقتی فهمید وی چیزی در چنته ندارد و نمی تواند هزینه خرید باشگاه را بپردازد، قصد برهم زدن معامله را داشت، ولی تقاهم نامه هایی که امضا کرده بود بلای جانش شد و مجبور شد به شرط و شروط، باشگاه را علیرغم میل باطنی به نصیر واگذار نماید. نصیر سرمست از این پیروزی، حتی جشن معارفه هم برای خود گرفت، ولی طولی نکشید که جیب خالی وی نیز بدجور در ذوق داماشیان خورد و امروز خبر از ملغی شدن قرارداد واگذاری اش به گوش رسید و دستگاه قضا باشگاه را مجدد به ناصر برگردانده و نصیر دیگر کاره ای نیست.
شرایط به گونه ای پیش می رود که نه بازیکنان و نه هواداران نمی دانند از چه کسی باید مطالبه داشته باشند، هیات فوتبال گیلان هم که فقط اسم هیات فوتبال را یدک می کشد و معدود پیرمردهای حاضر در ساختمان هیات به عنوان مسول و مدیر، مشغول شمردن تیک تاک ساعت جهت خروج از محل کار هستند.
مدیرکل ورزش و جوانان استان گیلان علیرغم داشتن مشغله و دغدغه همه رشته ها، ظاهرا دلسوزتر از پیرمردهای بازنشسته هیات فوتبال است و اخیرا در نشستی که با هواداران داشته، مدعی شد با دو متقاضی خرید داماش مذاکراتی داشته و به زودی خبرهایی خوبی خواهد داشت اما کیست که نداند این جمله مصداق بارز ” بزک نمیر بهار می اد ” می باشد.
گوش هواداران متعصب داماش از این دست قول و فعل ها پر است، از کجا معلوم خروجی همین مذاکرات به افرادی چون ناصر و نصیر ختم نشود، چرا سیستم نظارتی با ان همه اهن و تلوپ، همیشه گول متظاهرانی را می خورد که نیتی جز عکس انداختن با بازیکنان و مربیان تراز اول فوتبال و انجام مصاحبه و دیده شدن در رسانه ها را ندارند.
نیاز به گفته نگارنده نیست؛ می بینیم داماشی که همین چندی پیش در فینال جام حذفی کشور مقابل پرسپولیس صف آرایی کرده بود اکنون به مدد مدیریت ناصر و نصیر حتی توان کسب امتیاز از تیم هایی چون استفلال ملاثانی و چادرملو و شهر راز و غیره را هم ندارد.
در بی تجربگی محض، به جای اعتراض قانونی به داور، ریز و درشت تیم، وسط بازی رسمی، با مشت و لگد به جان داور افتاده و سنگین ترین حکم کمیته انضباطی (محکومیت ۱۲ بازیکن و مربی از یک بازی تا یک فصل و ۵ میلیارد و ۲۰۰ میلیون ریال جریمه نقدی و ۳ بر ۰ بازنده شدن) را پیش روی خود می بینند.
نه ناصر توان مذاکره با بهزاد داداش زاده را داشت و نه نصیر رغبت آن را، تا این مربی اسبق داماش، آنها را به ۱۵ میلیارد ریال جریمه محکوم کند و حتی خطر کسر سه امتیاز نیز آنها را تهدید کند. در حالیکه این مربی بیخ گوششان بود و اماده مذاکره.
ترکش‌های این نابسمانی مالکیتی، دامن تیم امید را هم گرفت و این تیم که فصل گذشته در رقابت‌های استانی به مقام قهرمانی رسیده بود و به رقابت‌های زیرگروه کشوری صعود کرده، به دلیل مشکلات مالی تمرینات خود را تعطیل کرد و ۳۰ جوان که با هزار امید و آرزو به این تیم آمده بودند را به خانه فرستاد، چراکه با تعلل باشگاه، امکان حضور در رقابت‌های کشوری را از دست دادند و سهمیه استان گیلان از دست رفت.
این درحالی است که نصیر وقتی تیم را از ناصر تحویل گرفت در مراسم معارفه خود گفته بود تیم با کسب ۵۵ امتیاز از بازی‌های باقیمانده می‌تواند به لیگ برتر صعود کند و حتی اگر این اتفاق رخ ندهد، تلاش خواهد کرد تا تیم به رتبه‌ای آبرومند در جدول مسابقات برسد تا فصل آینده تیم پرقدرت و با روحیه وارد مسابقات شود. اما اکنون تیم در انتهای جدول رده بندی لیگ یک جا خوش کرده و نه سیامک فراهانی و نه علی نظرمحمدی و نه علی اصغر کلانتری نتوانستند کاری برای داماش بکنند و بازگشت مجدد علی نظرمحمدی به نیمکت داماش، نشانه ای جز استیصال نیست، استیصالی که باعث و بانی اش ناصر و نصیر هستند.
صاحب مقصودی
