در خبرها به نقل از رییس سازمان تبلیغات اسلامی کشور از ابتکار فرزند اوری در ایام محرم امسال آمده بود که قرار است در کنار خیمه ها و چادرهای عزاداری های حسینی چادر همبستری زوج هانیز برای ترویج فرهنگ جمعیت سازی برپا شود!
این ابتکار بکر که نمی دانیم با چه توجیهی قرار است عملیاتی شود و آیا در فرهنگ و بستر عرفی ، اخلاقی و مذهبی جامعه ایرانی قابل اجرا هست و چه تاثیری بر مدار فرهنگ عاشورایی خواهد گذاشت ،پاسخ انرا مانند همه اتفاق ها و ایده های اینچنینی که از مغز متفکران تراوش کرده است، ،باید در بستر تحولات اجتماعی و اعتقادی اینده جستجو کرد، اما آنچه مهم است باید نگران حرمتی بود که در باورها خواهد شکست و آسیبی که خواهد دید.
نکته قابل توجه در شتاب زدگی متولیان امور، بر ای جبران کاستی های رشد جمعیتی است که بنا به دلایل متعدد بویژه اجرای طرح کنترل جمعیت دهه ۶۰ و پس از آن نداشتن استراتژی صحیح و برنامه های مشوق محور از جمله ایجاد و بهبود فضاهای کسب و کار برای جوانان و تسهیل در ازدواج و هزینه های فرزند اوری و نگهداری و دهها دلیل اجتماعی و فرهنگی بویژه تغییر سبک زندگی موجب سرکوب رشد جمعیت شده است که اکنون کشور دچار بحران پیر سالاری و تهدیدات دیگر به ویژه کاهش قدرت منابع انسانی در حوزه های مختلف توسعه ای و همچنین ژئو پلتیک شیعه و سایر مباحث اعتقادی است که اینبار نیز با اجرای برخی طرح ها با جذابیت های شعاری امکان تهدیدات دیگر نیز در برآوردهای اینده متصور است.
آنچه اکنون می بایست به آن دقت شود، پرهیز از به هم خوردگی باور داشت های عمومی است که در فرهنگ عامه ،بویژه در حوزه مبانی اعتقادات دینی و مذهبی نهادینه شده اند و از سرمایه های معنوی و اجتماعی در جامعه ایرانی به شمار می روند و با فروپاشی این باورها امکان تضعیف ساختار فرهنگی و اجتماعی بر پایه اعتقادات دینی و مذهبی دور از ذهن نیست.
متولیان امور اگر به دنبال ایجاد انگیزه های تولید مثل و ازدیاد جمعیت می باشند به طور یقین در حوزه های کارشناسی اجتماعی پیشنهادات علمی مبتنی بر ساختارهای جامعه به دستشان رسیده است و همه دغدغه مندان این حوزه اعتقاد دارند که رشد جمعیت جدا از تاثیرات فرهنگی و اعتقادی نیازمند بستر های لازم در حوزه رفاه و اقتصاد است زیرا هم اکنون با اندکی سرگرداندن به اطراف زوج های بسیاری را می بینیم که پس از چند سال زندگی مشترک به دلیل نداشتن چشم اندازی برای رفاه و آسایش خود و فرزندشان هنوز تصمیمی برای فرزند اوری نگرفته اند و سرگردانند و یا هزاران نمونه دیگر از جوانان که به دلیل نامطمئن بودن به اینده و نداشتن چشم اندازی بر ای فر دای بهتر به سمت ازدواج نرفته و یا دست به دامان روش های دیگر هنجار گریز در جبران نیازهای خود هستند و یا خانواده هایی که به دلیل عدم توانایی های مالی در تامین و پشتیبانی از آغاز زندگی فرزندانشان هنوز دست به دعا برای دیدن جشن عروسی انان به انتظار نشسته اند.
با توجه به این مباحث و عمیق شدن به چرایی های کاهش رشد جمعیت و حتی به صفر رسیدن آن در برخی نقاط کشور چاره کار را اگر تنها در بستر سازی برای همبستری ببینیم و با توسل به فضاهای اعتقادی جامعه زمینه های تنها همخوابگی ها را ، آن هم مقابل چشم هزاران ناظر منتظر برای سلفی های مجازی ببینیم ،جز کج اندشی و ساده انگاری و غافل بودن از واقعیت ها تلقی دیگری نمی توان داشت.
درستی در این است تا به دنبال راهکارهای اساسی با پشتوانه های علمی و شناخت از واقعیت های اجتماعی و فرهنگی پیش برویم و در جهاد تبیین به تشریح و تبیین سبک زندگی ایرانی و اسلامی متناسب با باورها و اعتقادات بر پایه تسهیل گری در رفع نیازهای عاطفی و اقتصادی از اجرای طرح هایی که موجب خدشه دار شدن به باورهای عمومی است و سرمایه ای برای همبستگی های اجتماعی می باشند، بپرهیزیم و بدانیم که بر اساس عرف و باورهای عمومی جامعه ایرانی هم این ماه دارای حرمت است و هم جامعه برخوردار از حیا، پس با ابتکارات سطحی موجب چالش های جدید اجتماعی و فرهنگی نشویم و این حرمت و حیا را برایمان بگذارید!
