همین سال‌های دولت شیخ حسن بود که عده‌ای فیلمشان هوای هندوستان کرده و تازه کشف کرده بودند که در این مملکت افرادی با هزار ترفند و بازی باسرنوشت مردم و جا زدن خود در پستها و موقعیت‌های ویژه از امتیازات و حقوق‌های به اصطلاح خودشان نجومی برخوردارند و این بهانه‌ای شد تا بتازند به همه آنانکه حتی با حداقل‌های دریافتی دل در گرو خدمت به این ملک داشتند و حالا هم اگر فیش‌های حقوقی‌اشان را رو کنند، روسیاهی‌اش برای زغالی است!
مروجان و بوقچی‌های این فیش گیت ها ، فقط گویا در برخی جاهای این نجومی بگیرها را می‌دیدند و مابقی وابستگان و فرصت‌طلبان را رها و کاری با کاسبی‌اشان در پوشش‌ها و عناوین مختلف نداشتند و بعد هم که سوژه تغییر کرد دیگر از صرافتشان افتاد که چه خبر بود و چه شد.
اما این روزها بازی عوض شده است و با نشستن بانیان واژگان نوظهور بر کرسی‌های صدارت و وزارت و از این دست جایگاهها که با پا گذاشتن بر دوش ملت و تحمیل هزاران درد و بلای اقتصادی از تورم و رکود و افزایش سر سام آور قیمت‌ها و کاهش ارزش پول ملی بر تن نحیف آنان قد کشیده‌اند اینک خود گرفتار آن بلا شده‌اند که هر روز از لابلای اسناد و کشوهای دوست و رفیق و هم بازی و هم باندی‌های محفلی چیزی درز می‌کند و فیش رو می‌شود که آهای گرفت و زد و خورد و برد و تو فیشش هم نوشته و این جماعت هم به جای پرداختن به امور خدمت و از این دست حرف‌های قشنگی که با واژه‌های جهادی و انقلابی هم صیقلیش می‌دهند اما خبری از اقدامات اینچنین ارزشی برای رفاه مردم نیست به جهاد توجیه برای این فیش‌های پرداختی می‌روند که آقا اینها ته مانده چند ماه هست و طلب‌هایی که از جیب مردم کسر می‌شود و از این دست سخنان، اما چه حاصل که خود کرده را تدبیر نیست و آن جماعتی که دیروز در پی پاچه‌گیری دیگران بود حالا در دام پهن شده خود گرفتار آمده است که از قدیم گفته‌اند چاه مکن بهر کسی اول خودت دوم کسی !با این اوضاع ، مردم حالا خوب فهمیده‌اند که پشت پرده همه شعارهای فریبنده جز درد پست و مقام و جایگاه برای منافع بیشتر نیست!
