چهاردهمین دولت در جمهوری اسلامی در شرایطی خاص و زودهنگام پس از نیمه تمامی دولت قبلی با انتخاباتی نیمه جان بر سر کار آمد تا با منشور جدیدی از حکمرانی در فضای پر چالش اقتصادی، بی اعتمادی عمومی و تهدیدات بیرونی و فرصت طلبی و سودجویی های داخلیرا تجربه کند و دراین مسیر کمی از چالش های پر تنش کشور و نظام کاسته و امیدواری ها بیشتر شود.
با تمام آنچه طراحی و اجرا شد، فرمان به دست پزشکی افتاد تا ببه قلب میدان بزند و جراحت های وارده بر پیکر این گربه عزیز را ترمیم کند و او ابزار آن را در شعاری دید که شاید به کار آید و با وفاق ملی بتواند به جنگ با مشکلات برود که هرچند توانست از میان حداقل ها منابعی را ردیف و دست به کار شود اما شاید در خوش باوری ها و اعتماد به برخی عناصر آنچه را که می پنداشت و می بایست دیده و تدبیر شود نادیده انگاشته شد و برغم هشدارها فرمان امور را گاه به دست نا اهلان این وفاق سپرد.
آنچه اکنون در این دوران بیش از شش ماهه از عمر دولت جوان می گذرد با همه امیدواری ها با عملکردی که در پیاده کردن از یک سو اعتماد عمومی جامعه از قطار همراهی و در دیگر سو مدیران معتقد به گفتمانش رقم می خورد، نشان از خروج گام به گام از مسیری می دهد که دست به فرمان های رانندگان نا همراه این شعار می رانند و او را در جاده یک طرفه می سپرند که بیم ناکجا آبادی مقصد می رود.
دولت اینک در تداوم مشکلات و بسته شدن مسیرها و تشدید فشارهای بیرونی بدخواهان و عصیان رقبای شمشیر به کمر بسته داخلی مانده است بر سر آنچه می پنداشت یا تدبیر آنچه خواست و مطالبه تغییر مردم برای وضع موجود است.
با این حال باید دید در این خیابان یکطرفه وفاق دولت و پزشک معتمد مردم ختم به خیری در سرنوشت کشور و ملت گره خورده است هر چند که نارفیقان را همت و عزم بالایی برای توقف حرکت دولت جزم است!
- نویسنده : یونس رنجکش
