خبرگزاری فارس: مادر صدایش می‌کند اما خودش را به نشنیدن می‌زند. همچنان خود را مشغول بازی نشان می‌دهد. مادر دوباره صدایش می‌زند. «وحید جان، مامان، بیا دیکته‌ات مانده». به سختی واکنش نشان می‌دهد و با غر پاسخ می‌دهد: «من نمی‌نویسم. خسته شدم».

حرف‌های محبت‌آمیز مادر برای نشاندن فرزند پای درس به نتیجه نمی‌رسد و این بار، صدایش بلند می‌شود و کار به تهدید کشیده می‌شود: «صبر کن، بابات بیاد، تکلیفتو روشن می‌کنه». حتی تهدید هم کارساز نیست و فرزند به سختی حاضر می‌شود، پای درس و مشق بنشیند.

متأسفانه گاهی کار به دعوا و تنبیه هم می‌رسد؛ البته تنبیه فقط فیزیکی نیست، گاهی برخی کلمه‌ها از تنبیه فیزیکی بدتر است؛ کلماتی مانند «چرا نمی‌فهمی»، «چند بار برایت بگویم»، «دیوانه شدم از دستت»، «خستم کردی» که تنها خاطره تلخ از آموزش را در ذهن کودک حک می‌کنند و باعث می‌شوند که از همین سن کودکی، آنها از درس خواندن فراری شوند!

مامان‌هایی که اجبارا معلم شدند!

با ورود کرونا به کشور، اولین جایی که درهایش بسته شد، مدارس بود و دانش‌آموزان، تحصیل در خانه را با روش‌های مختلف مانند آموزش‌های مجازی و آموزش‌های تلویزیونی، دنبال کردند؛ اما اولین جایی که با کاهش کرونا، باز شد، مدارس نبودند. هنوز به رغم آنکه خیلی از شغل‌ها به روال عادی برگشته است، مدارس همچنان در کش و قوس بسته بودن و باز شدن به سر می‌برند.

مدرسه نرفتن و درس خواندن در خانه، برای دانش‌آموزانی که پایه‌های بالاتر تحصیلی را طی می‌کنند به مراتب راحت‌تر نسبت به دانش‌آموزان سنین پایین‌تر است. اما مدرسه نرفتن برای دانش‌آموز کلاس اولی، چالش بزرگی را به وجود می‌آورد.

دانش‌آموزانی که در سال تحصیلی ۱۴۰۰ـ۱۳۹۹ به کلاس اول رفتند، همان دانش‌آموزانی بودند که شرایط سختی را سپری کردند؛ بچه‌هایی که از نعمت شرکت در کلاس حضوری اول دبستان محروم شدند و نتوانستند با معلم خودشان ارتباط بگیرند؛ معلم کلاس اولی‌های پارسال، مادران شدند! مادرانی که اکثرا تجربه تدریس را نداشتند و حالا باید جای خالی معلم را پر می‌کردند.

مادر یک کلاس دومی: سال گذشته، سال سخت تحصیلی را گذراندیم

به سراغ مادران کلاس دومی‌ها که سال گذشته، فرزندشان به صورت مجازی آموزش دیده بود، رفتیم و از آنها درباره آموزش فرزندشان جویا شدیم.

خانم میرزایی مادر یک دانش‌آموز کلاس دوم دبستان شهرستان‌های استان تهران به خبرنگار فارس گفت: واقعیتش این است که سال گذشته، سال سخت تحصیلی را گذراندیم. معلم کلاس اول فرزندم برای ما در «شاد» فیلم آموزشی را می‌فرستاد اما فرزندم هیچ علاقه‌ای به معلمش و دیدن فیلم او نداشت. یعنی اصلا ارتباطی نگرفته بود.

وی ادامه داد: ارتباط با معلم در مدرسه شکل می‌گیرد و بچه‌های کلاس اولی باید معلم‌شان را ببینند و با او ارتباط عاطفی‌شان ایجاد شود اما متأسفانه سال گذشته این اتفاق نیفتاد؛ وقتی ارتباطی شکل نمی‌گیرد، بچه‌ها هم در آموزش مشکل پیدا می‌کنند.

این مادر اضافه کرد: نکته دیگر این است که اگر قرار بود ما مادرها، کار معلمان را انجام دهیم، معلم می‌شدیم؛ بچه‌ها از مادر حرف شنوی ندارند و ما مجبوریم برخی مطالب را بارها و بارها به فرزندمان توضیح دهیم. هم او کلافه می‌شود و هم ما خسته می‌شویم.

هر کلمه را چند بار برای فرزندتان تکرار نکنید

یکی از معلمان، مواردی را درباره املاء گفتن برای والدین فرستاده است؛ در این متن آمده است: «حتما زمانی که کودک آمادگی دارد با وی املاء تمرین شود و با اجبار و تهدید او را دعوت به املاء نوشتن نکنید.

هنگام املاء گفتن، از او بخواهید هر عبارت و جمله‌ای که می‌گویید را به درستی تکرار کند و سپس بنویسد؛ اگر کلمه‌ای را درست ننوشت، از او نخواهید تا بلافاصله آن را تصحیح کند. بگذارید در پایان کار، تصحیح با کمک خودش صورت گیرد.

هر کلمه را چند بار برایش تکرار نکنید. فقط یک الی دو بار کافیست. محیط منزل را در سکوت مطلق قرار ندهید، چون حساسیت شنیداری کم می شود. کمی صدای اضافه مثل صدای رادیو و برنامه ای که مورد علاقه او نیست و‌…، باعث می‌شود محیط منزل مشابه مدرسه شود.

در نظر بگیرید که یک معلم چقدر می تواند برای فرزند شما و کندنویسی او وقت صرف کند، بنابراین بیش از حد به او فرصت ندهید».

پدر یک دانش‌آموز دوم دبستانی به خبرنگار فارس گفت: مگر با دو بار تکرار کلمه، بچه‌ها می‌توانند املاء بنویسند. این بچه‌ها سال گذشته معلم‌شان یک یا دو بار دیدند. همه حروف و کلمه‌ها را خانواده‌ها به فرزندان‌شان یاد دادند.

وی افزود: بچه‌هایی که سال گذشته با معلم ارتباطی نداشتند و امسال هم یک ساعت در هفته به مدرسه می‌روند، مسلما در آموزش مشکل دارند؛ وزارت آموزش و پرورش باید برای این دانش‌آموزان فکری کند.

مدرسه جایی فراتر از آموزش صرف است

آموزش و پرورش برای حل مشکل آموزش دانش‌آموزان کلاس اولی و کلاس دومی، آموزش جبرانی را در تابستان پیش‌بینی کرد.

رضوان حکیم‌زاده معاون آموزش ابتدایی وزیر آموزش و پرورش در این خصوص به خبرنگار فارس، گفت: «یکی از کارکردهای مدرسه این بود که بسیاری از عادات صحیح که افراد باید در زندگی داشته باشند، در سنین کودکی به آنها آموزش می‌داد؛ مدرسه جایی فراتر از این است که صرف مفاهیم علوم و ریاضی به دانش‌آموزان یاد داده شود».

وی ادامه داد: «قبل از تابستان امسال اعلام کردیم برای یادگیری مؤثر کلاس اولی‌ها، مسؤولیت با مدیر است که علاوه بر معلم باید نظارت کند تا این کودکان مهارت‌های سواد پایه را به دست آورند و اگر لازم باشد که برای این دانش‌آموزان برنامه جبرانی در نظر گرفته شود، توسط مدرسه تنظیم می‌شود».

اما خانواده‌ها معتقدند که این کلاس‌ها فقط برای دانش‌آموزانی بوده است که در ارزیابی‌ها نیاز به فعالیت بیشتر داشتند و تکلیف دانش‌آموزانی که والدین با آنها کار می‌کردند، روشن نشده است.

به گزارش فارس، کلاس اولی‌های سال گذشته یا به عبارتی کلاس دومی‌های امسال، نیاز به حمایت بیشتر دارند و دستگاه تعلیم و تربیت باید برای آنها تدبیری بیندیشد؛ تدبیری که همه آنها را در بر گیرد.