ستاد های انتخاباتی کاندیداها بویژه در عرصه رقابت های ریاست جمهوری به صورت پیدا و پنهان متشکل از چهره ها و نام هایی با نشان های دولتی است که به دلیل نزدیکی و وابستگی های دیدگاهی و حزبی و گروهی مشغول همکاری با داوطلب مورد نظر خود هستند و این هم به لحاظ قانونی جز بخش هایی که شبهه مداخله در انتخابات به راه می اندازد برای سایرین در وقت غیر اداری بلامانع است که برخی حتی این قاعده را نادیده و آتش به اختیار به تشخیص و تکلیف عمل می کنند.
البته در این میانه گاهی تعداد حضور فرصت جویانه برخی انقدر بی شمار است و بیش فعالند که ازجیب آنها چندین حکم رنگارنگ با عناوین و سمت های دهن پرکن که گویی سیاست گردان آن مجموعه اند ، بیرون می زند .
حالا بماند بی خاصیتی بسیاری از این کاغذ پاره ها که جز برای روزگار فتح شنبه و حماسه سازی های پسا انتخاباتی کاربردی ندارند و خیری جز برای دارنده به سایرین و ملت نمی رسد .
شاید یکی از اسباب چالش بسیاری از کاندیداهای پیروز انتخابات ها همین مجاهدین شنبه باشند که سهم خواه سفره پیروز ند و از همین جا انحراف ها آغاز و نابسامانی ها با مداخلات ریز و درشت در برنامه ها شروع و چون کیسه طمعکاران همواره پر ناشدنی است سیستم ها و برنامه ها در وقت عمل و میدان داری به باز ایستایی می گراید.
از آنجا که هر ستادی بهره مند از نیروهای باتجربه و متخصص و کار بلد ازجنس گفتمان های کاندیداها است، فردای پیروزی هم بسیاری در انتظار ورود به ستاد فرماندهی برنامه ریزی و اجرای پیروزمندان ،می روند تا میدان دار شوند و اگر پیروز انتخابات که می تواند رئیس جمهور باشد بتواند از توانمند ان بهره بگیرد آنگاه با برخورداری از ژنرال های کار کشته فاتح میدان های نبرد مشکلات پس از آن خواهد شد و چه بسا تجربه ای که گاهی آزموده شده است و ثمر و خیرش به کشور رسید .
اما قصه این روزهای میدان داری در مدیریت اجرایی کشور نه بهره مندی از خودی های متخصص و ژنرال های کارکشته و همراهان ستادی است بلکه داستان فرصت جویانه مثل همیشه روزگار ان توسط عده ای است که در تمام فصول سرکی در میان سرها دارند و این قصه دردناک آنقدر شوربختانه است که در برخی از وزارتخانه ها و سازمان ها و یا همین استان ها والی منتخب دولت تمام همتش در چینش مدیران را حداقل نه از هم کیشان سیاسی که از هم پیا لگی محفلی خود برگزیده اند و جولان را تا آنجا پیش می برند که تمام دولت و ملت را هزینه ستاد خویش کرده اند .
حالا با این داستان های رواج یافته در کشور و قصد و غرض پیش آمده برای بازسازی بدنه اجرایی که از همین وزیر جوان پا به گاز در وزارتخانه اش شروع شده بهتر است رییس دولت بساط محفل نشینان را که به بهانه همراهی با ایشان و در پی بانی زدایی از وضع موجود هوای دیگری در سر دارند و خود بانیان وضع نابسامان ها در فردایند جمع و ملت را از شر دلواپسان مدعی و منفعت پیشه رها سازد چون بیش از این طاقت برای فردای پر غصه تر نمانده است.
