حال و هوای ایران در این دو ماهه چندان خوش نبود و اعتراض ها به بهانه مرگ مهسا و سخت گیری ها در خصوص حجاب کلید واژه ای دیگر برخلاف آنچه عده ای در پی به اغتشاش کشاندن این اعتراض ها و ایجاد نا آرامی ها به نشانه رفته بودند، داشت و آن هم بازگشت به شعارهای آرمانگرایانه انقلابی بود که در سال ۵۷ اتفاق افتاد.
اگر اعتراض هایی را که در این مدت شاهد بوده ایم و دغدغه هایی را هم که دلسوزان و عموم جامعه ایرانی در خصوص امنیت ملی و برهم خوردن آرامش کشور در کنار پاسخگو بودن مسوولان در مقابل عملکرد ها دارند را به راهپیمایی روز ۱۳ آبان متصل کنیم جدای از برداشت ها و تفسیرهای مختلفی که هرکس و گروه موافق و مخالف به آن می پردازد اما انچه بیش از همه برای مردم مهم است نفی دخالت بیگانگان در سرنوشت کشور و اصلاح امور توسط حاکمیت و دولت در مسیر رفع نقص های حکمرانی است.آنچه امروز بیش از هر زمان دیگری باید مورد توجه جدی تر قرار گیرد شنیدن صداهایی است برای اصلاح امور که بسیار در آن غفلت شده است.
کشور و جامعه ایرانی در طول تاریخ همواره با چالش های جدی روبرو بوده اند اما هیچگاه از حریم امنیت و کیان خویش چشم نپوشیدند و انتظاری را هم که از حاکمان داشته اند فهم صحیح منافع ملی و توجه به مطالبات عمومی در مسیر بهبود شرایط زیست بهتر بوده است.
اکنون که صداهای بلند شده در این سرزمین گویای واقعیت مهمی در اصلاح امور است پس یک حکمرانی خوب ایجاب می کند در این شرایط با دست به کار شدن برای اصلاح از سیاست تا اقتصاد و فرهنگ و اجتماع با بهره مندی از نخبگان و دلسوزان و معتقدین به توسعه ملی در کنار ترد عناصر فریبکار و دغل و منفعت طلبان بی درد که این سال ها از روزنه های مختلف خودرا به سیستم های حاکمیتی تحمیل کرده اند، راه جراحی اساسی را باز کند.در این میان نقش دولت برای اصلاح امور و بستر سازی ها برای شکل گیری یک حکمرانی رضایت بخش در جامعه ایرانی با دست شستن از شعار های غیر واقعی و سپردن مسوولیت ها به واجدین و متخصصین در کنار ترد محفل نشینان منفعت طلب و سهم خواهان همیشه طلبکار به اصلاح سیستم در اختیار بپردازد.
بدون شک اصلاح امور راه سختی نخواهد بود و هزینه آن نیز کمتر از تهدیدات فروپاشی و مداخلات بدخواهان است و مردمی که این روزها در دو قطبی اعتراض و نقد و اغتشاش به گروگان گرفته شده اند همچون گذشته پشتیبان حرکت های اصلاحی و پاسخگو به مطالباتشان خواهند بود.
پس تا دیر نشده از همین فضا و زمان در اختیار باید برای جراحی سیستم معیوب بروکراسی و دیوانسالاری با ترد و تنبیه فرصت طلبان بهره گرفت و صدا های نسلی را با گوش های باز شنید و استانه تحمل ها را بالاتر برد!