هنوز یخ های تیره روابط ایران و عربستان برغم روبوسی های پی درپی در محافل سیاسی دیپلماتیک کاملا آب نشده و طعم آن سردی ها بر گونه ها باقی است که توهین روحانی نام آشنای اصولگرا، آن هم از جنس تند و تیزش چالشی جدید پیش رو کشید تا همین جوانه های روییده از بستر تعاملات دیپلماتیک در روزهای ویژه خاورمیانه، روابط این دوکشور را به وقت بی اعتمادی دیگر بچرخاند که شاید آب خنکی از گلوی برخی ها پایین برود!
اگرچه سفیر ایران در عربستان و رئیس دستگاه دیپلماسی با انتشار پیام هایی به سرزنش آنچه این آقای ژائر به وقت نامناسب انجام داد، پرداختند و کسی هم از ملت یا از هم کیش های او آشکارا به پشتیبانی از این آتش به اختیار به خیابان نیامدند، اما هنوز خطر رویش بی اعتمادی در روابط دو کشور می تواند جدی باشد و تداعی حرکت های میلی در بالا روی های دوباره از دیوارها برای طرف مقابل باشد، هرچند که گذشت ان روزگاران که آن سان گذشت!
به هر دلیل که این آقای زائر به آل سعود روا داد و بر زبان راند باید به یک نکته توجه شود که بهانه دادن ها به مخالفان و چالش برانگیزاندن در کجای منافع ملی نهفته است و آنگونه که اینان می کنند در پشت آن با کدام پشتوانه چه خفته است مگر نمی بینند که برحسب تاکتیک هم شده زمان تغییر کرده است و سیاست ها در پی شرایط، رنگ دیگری گرفته اند و او دیگر در میدان یکه تازی تنها است و اگر هم روزی از آنچه که در مستند قبلی پیدا بود، مرد پنهان حرکت های انقلابی از دیوار این سفارت نا آن سفارت به شمار می رفت اکنون نگاه‌ها برای حفط منافع ملی به نرمش دیگری چرخیده است و بقای جریان های خاص محکوم ماندن در همراهی است وگرنه سرنوشت دیگری رقم خواهد خورد و فرش قرمزی برای استقبال دیگر نیست!
بطور حتم دستگیری و آزادی این آقای زائر در مسیر دیپلماسی هزینه هایی داشته است و چالشی در پشت پرده برانگیخته که برای نتایجش می بایست به انتظار نشست اما آنچه مهم تر است کوتاه‌تر کردن زبان اینگونه رفتارهای میلی است که منافع ملی کشوری را در دامن باد هزینه ها می سپارد.
پس به این رفتارها باید هوشمندانه نگریست و تاوان را بر دوششان انداخت نه آنکه کشور و ملت به گروگان تهدیدها و تحریم ها برود!
- نویسنده : یونس رنجکش
