وقتی صحبت از ورزش های ساحلی می شود، ناخودآگاه نام رودسر لقلقه زبان می گردد، دلیلش هم روشن است، کافی است نگاهی گذرا به ترکیب تیم های ملی فوتبال و والیبال ساحلی از گذشته تا به امروز بیاندازید، کمتر اتفاق می افتد این تیم ها، بدون بازیکن رودسری پای به آوردگاه های بین المللی گذاشته باشند، این شهر کوچک شرق گیلان پر است از ورزشکارانی که قهرمانی جهان و آسیا را در این دو رشته ورزشی در کارنامه دارند، سرآمد آنها نیز محمد احمدزاده کاپیتان تیم ملی فوتبال ساحلی و کاندیدای همیشگی بهترین گلزن و بهترین بازیکن جهان و یا مازیار هوشمند کاپیتان تیم ملی والیبال ساحلی و قهرمان آسیاست، همه این ورزشکاران گلهای ابتدایی شان را، در اوج محرومیت، به دروازه ای با دو تکه چوب و اسپک هایشان را از بالای طنابی پوسیده در ساحل رودسر زده اند، بعدها هم که مناطق آزاد در شمال و جنوب ایران بخصوص کیش و انزلی بواسطه شرایط متمول اقتصادی و گردشگری، سرمایه گذاری های خوبی جهت ایجاد زیرساخت های ورزش های ساحلی کرده بودند، اما باز این جوانان رودسری بودند که نهایت امکاناتشان، تور پاره ماهیگیران، برای دروازه فوتبال و تور والیبال شان بوده و اینچنین پیراهن های تیم های ملی را قرق کرده بودند، اینجاست که شهرداری رودسر وارد گود می شود و اگرچه اندازه مناطق آزاد قد و هیکل مالی ندارد اما مجموعه ورزشی بی نظیری در ساحل رودسر راه می اندازد که تنه به تنه مجموعه ساحلی منطقه آزاد انزلی بلکه هم جلوتر، عرض اندام می کند، تا به کشف استعدادهای ناب ورزش های ساحلی و یا در واقع به استخراج طلا از ساحل رودسر بپردازد، این مهم را نه نگارنده بلکه روسای کمیته های فوتبال و والیبال ساحلی استان گیلان نیز صحه گذاشتند.
فوتبال ساحلی مدیون ماهی ” میرزا علی “به گزارش خط اول ورزشی، بهمن جمشیدی رییس کمیته فوتبال ساحلی هیات فوتبال گیلان، مدعی است بنیانگذار فوتبال ساحلی در ایران است؛ پربیراه هم نمی گوید، چراکه اولین تیم ملی فوتبال ساحلی ایران در سال ۱۳۸۵ شکل گرفت و نهایتا یکی دو سال قبل تر فعالیت های فوتبال ساحلی در کشور اغاز شده بود اما بهمن جمشیدی که حدود نیم قرن فوتبال رودسر را به خود مدیون کرده است، از سال ۱۳۷۹ در ساحل رودسر با جوانان این شهر فوتبال ساحلی بازی می کرده است.
وی به خبرنگار خط اول ورزشی می گوید: در رودسر زمین چمن فوتبال وجود نداشت و من به عنوان متولی فوتبال شهرستان، تیم های آن زمان یعنی آبفار، مقاومت، هوسم، آرش، همیاری که علاوه بر بزرگسالان در رده های پایه هم تیمداری می کردند را جهت تمرین به سمت ساحل سوق می دادم تا برای مسابقات لیگ استان اماده باشند؛ حتی ساحل را نیز با کمک همان بازیکنان نظیرعلی علی گلی، مهدی زارع، مهدی فتوت، علی اسحق زاده، فرزین دهقان، محمد شیرودی، حسن عبدالهی، محمد احمدزاده، حامد قربانپور، آیت حیدرعلیزاده، مهدی محبتی، محمد فروتن، علی فروتن، رضا احمدی، صادق صادقی، جواد آل شعبان، فرزاد اکبرپور، رضا مهرورز، محسن نصراله زاده و حسین زالفی دیگر بچه ها که عمدتا به تیم های ملی راه یافتند، تمیز می کردیم.
وی ادامه داد: روزی صیادی به نام “میرزا علی” به تماشای تمرین ما آمد و گفت امروز هر کسی برد من یک ماهی به تیم برنده جایزه می دهم و همین انگیزه ای شد تا تمرین را جدی تر بگیریم و به شکل مسابقه ادامه دهیم، باور کنید حتی کاور هم نداشتیم و مجبور شدیم برای شناسایی تیم ها، یک تیم بدون پیراهن بازی کند، بهر حال یک تیم برنده شد و ماهی هم به قید قرعه به یک بازیکن تیم برنده تعلق گرفت ولی حرکت “میرزا علی” انگیزه ای شد تا تمرینات ما به شکل منسجم تری ادامه یابد و بعدا تعداد بازیکنان بیشتری به ما ملحق شدند و ما مجبور شدیم زمین دوم را در ضلع شرقی زمین اولی درست کنیم و برای ایجاد انگیزه و حفظ بچه ها مسابقه می گذاشتیم.بهمن جمشیدی افزود: اولین مسابقه رسمی هم سال ۱۳۷۹ با حضور چهار تیم وحدت صیدر محله، عکاسی آذین، هیئت فوتبال رودسر و شهرک شهید انصاری برگزار شد که تماشاگر زیادی هم داشت و باعث شد این مسابقات به بهانه های مختلف از جمله دهه فجر، هفته دولت، هفته تربیت بدنی، جام شهدا و غیره مدام تکرار شود و جایزه هایی هم توسط برخی ارگان های دولتی ذی نفع در نظر گرفته شود و کم کم به یک تورنمنت رسمی تبدیل شد و از شهرهای اطراف هم تیم هایی شرکت می کردند و اینگونه بود که از دو تیرک چوبی به اسم دروازه در سال ۱۳۷۹، به اولین اردوی تیم ملی فوتبال ساحلی در سال ۱۳۸۴ در جزیره اشوراده بندر ترکمن، من به عنوان سرپرست و بچه هایم به عنوان بازیکن دعوت شدند. وی در پایان گفت: این اتفاق سالها ادامه پیدا کرد و شاکله تیم های ملی در همه رده های سنی پر بود از بچه های رودسر و امروزه تیم شاهین خزر به عنوان تنها تیم شمال ایران در لیگ برتر عرض اندام می کند و حتی در جام باشگاه های جهان شرکت می کند.
