پس از انتخاب و رای اعتماد کابینه پیشنهادی رییس دولت چهاردهم که با نام وفاق ملی پای در عرصه مدیریت کلان اجرایی و حکمرانی در قوه مجریه نهاده اند اکنون زمان شکل گیری گام دوم تکمیل کابینه با انتخاب استانداران و مدیران ارشد استانی است تا آنچه در تحقق برنامه ها وعده داده شد، عملی گردد.
اگرچه بخشی از معرفی گزینه های استانداران دولت چهاردهم مطابق آنچه در روش شورای راهبردی خوانده می شود به شورایی این چنین در استان ها تعارف شده است، اماشنیده ها از خروجی های آن در بسیاری از استان ها گویا چندان با شاخصه های رییس دولت در مسیر تخصص گرایی و کارآمدی سازگار نیست و دعواهای محفلی برای بالا آوردن نام خویشان و وابستگان راه را در مسیر انحراف نهاده است که در نهایت دست تقدیر پای مداخله بالا دستی ها را به میدان خواهد آورد که آن هم خود داستان دیگری خواهد نوشت!
آنچه اما در گردونه انتخاب استانداران و مدیران ارشد استانی باید ملاک دولت چهاردهم قرار گیرد ابنکه انچه در این خروجی برای مردم رونمایی می شود ترازی در ادامه دولت است واگر جز در اندیشه این تراز که امیدها در دل امیدوار کرد، راه دیگر برگزیده شود خطای استراتژیک در پیشبرد اهدافی است که وفاق ملی و کارامدی خوانده می شود.
ایران مجموعه ای از ظرفبت های پیدا و پنهان دارد که جز انسان های هوشمند و برخوردار از توانایی و دانایی دیگرانی که فاقد خردمندی و توان درک ترد جمعی ندارند قادر به فهم واقعیت های توسعه آن نیستند و دولت چهاردهم همانگونه که در اخبار از حال و روحیه آن دیده می شود، برای رفع مشکلات و توسعه ملی ابتدا می بایست به ظرفیت های محلی و منطقه ای بنگرد و منابع انسانی برخوردار از دانش و تجربه بهره وری از این داشته ها را به شنایایی و بهره گیری بنشیند وگرنه عمر بیهوده تلف شدن در لایه ها و پستوهای بروکراسی اداری و محفل نشینان جز ضرر به منافع و منابع ملی نخواهد بود.
دولت اینک در آستانه یک انتخاب مهم برای رونمایی از تراز توانایی های خویش در انتخاب استانداران قرار دارد که این مهم سهم بسزایی در توسعه یافتگی و رفع چالش های محلی و ملی دارد و آقای دولت باید تراز خود را بشناسد!
- نویسنده : یونس رنجکش
