روزهای پایانی شهربور ماه برای ایرانیان یادآور روزهای سخت در دفاع از کیان سرزمینی و هویت ملی و انقلابی آنان است که از سوی همسایه غربی مورد تهدبد و تجاوز قرار گرفت.
جنگ تحمیلی و دفاعی که مقدس خوانده شد هشت سال صحنه نبرد میان دو کشور مسلمان با اشتراکات مختلف بود که با انگیزه های سیاسی و نگاه بدبینانه و تاریخی شعله ور شد و دو ملت را رودروی هم قرار داد تا دیگرانی در آن سوی قدرت به اهداف خود برسند.
این جنگ تحمیلی و دفاع از کیان سرزمینی اگرچه خسارات مادی و معنوی بسیار از تخریب و از بین رفتن زیر ساخت ها و امکانات تا شهادت و از دست رفتن فرزندان و سرمایه های نخبه کشور به همراه داشت اما دست آوردهای آن نیز بسیار بود و از دل آن تهدید فرصت های ندید بیرون کشیده شد که آرامش و امنیت این روزها و تجربه زیستن در ناملایمات و تحریم ها و گسترش قدرت دفاعی و بازدارندگی کشور نتیجه آن ایستادگی ها برغم تمامی نقدهایی است که وجود دارد.آنچه این روزها از پس آن دوران رقم می خورد بازسازی سرمایه اعتماد و همزیستی مسالمت آمیز همسایگی و گره خوردن منافع مشترک و تاکیدها بر همگرایی های منطقه ای در مسیر تحولات ژئوپلیتیکی و بازی قدرت با اشتراکات و منافع مشترک است که بین دو کشور ایران و عراق رقم می خورد و این فصل مشترک آنجا بیشتر به چشم می آید که در آستانه همان آخرین روزهای شهریور ۵۹ که فرصت ها و قدرت دفاعی و بازدارندگی کشور پیش چشمان همه رژه می روند کشوری که روزی متجاوز به حریم ایران بود میزبان عالی ترین مقام اجرایی این کشور شده است تا مناسبات دو جانبه بیش از گذشته گسترش یابد و این صحنه یک پیروزی در میانه میدان و دیپلماسی است.ارتش عراق امروز ایستاده در مقابل رییس جمهور ایران نه برای مقابله بلکه استقبال از ورود به دروازه های صلح و دوستی و این دو شهریور چه متفاوت است!
- نویسنده : یونس رنجکش
