حادثه تلخ و ناگوار آتش سوزی در کمپ نگهداری معتادین در شهر لنگرود را باید فاجعه ای درد آلود از بی مسوولیتی ها و تراژدی بی تدبیری در فضای مدیریتی رده های مختلف دانست.
آنچه در این تراژدی رقم خورد و جان بیست و چند تن از مددجویان را گرفت بهای بی توجهی به استاندارد هایی است که باید در خلا آشفته حالی حوزه های مدیریتی و نظارتی جستجو کرد.
این حادثه تلخ که ابعاد وسیعی را به دنبال داشته و سراسیمه مسوولان ارشد از جمله وزیر کشور را بر سر حادثه کشاند نشان دهنده وخیم بودن وضعیت بحران های اجتماعی در کشور است که باید مسوولانه به آن نگریست و نسخه سازو کارهای مناسب برایش پیچید.
عدم توجه و دقت به آنچه در صدور مجوز و رعابت اصول نگهداری آسیب دیدگان اجتماعی بویژه افراد گرفتار آمده در بند اعتیاد باید باشد، شاید دلیل چنین اتفاق هایی را رقم بزند.
به دلایل مختلف رشد اعتیاد و رسوخ آن در لایحه های مختلف سنین جامعه که ریشه در مشکلات و چالش های بسیار بویژه در حوزه مدیریت های اجتماعی و فرهنگی و حکمرانی اقتصادی دارد باید مورد توجه جدی مسوولان کشور قرار گیرد.
آسیب دیدگان اجتماعی مانند آنانکه در این کمپ جان سپردند طفیلی های جامعه نبودند بلکه سرمایه های به حاشیه رانده شده بودند که در نظام کم توجهی و عدم مسوولبت پذیری اجتماعی مسوولان و جامعه در ابتدا روح آنان و سپس جسم ناتوانشان در آتش سوخت.
شاید اگر مسوولانه به پدیده های اجتماعی نگریسته شود شاهد حفط سرمایه های جامعه باشیم.
تا دیر نشده جامعه را به سرجایش برگردانید!
