روزهای نمادین فرصتی است برای اندیشیدن بر محور نام هایی که در این مناسبت کانون توجه می شوند و چه زیباست باز تعریفی از آنچه ثمره این نامگذاری هاست.
حالا چند سالی سوم ماه می یا به عبارت روزشمار ایرانی ۱۳اردیبهشت روزجهانی آزادی مطبوعات از سوی مجمع سازمان ملل در سال ۱۹۹۱ نام گرفته است تا این بخش از رکن دموکراسی در کانون توجه صاحبان قدرت و جامعه به واسطه نقش بی بدیل انها در تحولخواهی ملت ها قرار گیرد.
اگرچه این نامگذاری فرصت مناسبی برای درک جایگاه اطلاع رسانی به واسطه کارکرد رسانه های آزاد و مطبوعات و روزنامه نگاران مستقل می باشد اما انچه بیش از همه موجب رنجوری است بهره برداری های مصادره ای از حیات روزنامه نگاری برای اهداف پشت پرده سیاستمداران و قدرت های سلطه جو و منفعت خواه است.
با مرور اخبار رویدادهای درز کرده در رسانه ها و جریان سازی رسانه ای قدرت های پشت پرده به خوبی می توان غربت روزنامه نگاری حرفه ای و مستقل و آزادی بلوکه شده مطبوعات و رساته ها را در چنبره و مهار آنها درک کرد.پرداختن های هدفدار به آنچه آزادی مطبوعات و روزنامه نگاران سلیقه ای به شمار می آید در رسانه های تابع جهان قدرت و فراموشی واقعیت های تلخ در بسیاری از گوشه های همسایگی تنیده در منافع قدرت ها نشان از بازی هایی دارد که چندان با روح این نامگذاری ها سازگار نیست و تنها حربه ای سیاسی برای رسیدن به منافع برخی و دفع حضور دیگران تعبیر می شود.
اینک اما با همه این بازارمکاره ها انچه فرصت شده است را باید با هوشمندی به آن پرداخت و از روزنه همین دریچه های محدود آزادی های سلیقه ای واقع بینانه واقعیت ها را فریاد زد و روزنامه نگاری مستقل در قاموس رسانه های آزاد را رونمایی و به ترویج واقعیت ها برای زندگی بهتر مردم رونمایی کرد.
- نویسنده : یونس رنجکش