خبرنگارانی که دور وزیر میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری را گرفته بودند در پاسخ سوالی از ضرغامی در خصوص ممنوعیت آواز‌خوانی در اماکن تاریخی پاسخ جالبی شنیدند .
این وزیر دولت سیزده که سابقه مدیریت در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و صدا و سیما و البته حوزه نظامی را هم دارد و کمی متفاوت‌تر از سایر مسوولان دولتی حرف می زند، گفت : کسی که آواز می خواند باید تشویق هم بشود چون نشان می دهد که حالش خوب است!
او می‌گفت : زمانیکه جوانتر بود، برای فرزندانش که ترک موتورش می‌نشستند ، آواز می خواند و از این طریق با پاسخی که می شنید متوجه می شد آنها هنوز سرجایشان هستند!
البته در این سخنان آقای وزیر باید زیرکانه نگریست چون ادبیات گفتاری متفاوت تر او با سایر دولتمردان این روزهای حاکم بر سرنوشت مردم نشان می دهد که چند دستگی در فهم و نگاه حکمرانی بر اساس واقعیت های جامعه بسیار پررنگ است.
شاید حضور چهره متفاوت تر ضر غامی اصولگرا که از معتمدین حاکمیت است در جمع این دولتیان اصولگرا از پایداری‌ها تا ائتلافی‌ها و سایر وابستگان به خویشان و اطرافیان و محفلی‌ها و هیاتی‌ها و زدن حرف‌های متفاوت‌تر بخشی از سیاست‌های تلطیف فضای اجتماعی باشد اما هرچه هست در ظاهر نشان از یکدست بودن دیدگاهها نیست اگرچه همه از یکجا سر برآورده اند.
اما آنچه در این سخنان واقعیتی را بیان کرد اینکه شعر و موسیقی و آواز و هنرهای رنگارنگ که در ریشه در تاریخ و تمدن و هویت جامعه ایرانی دارد موجب تلطیف فضای گفتمانی و زندگی می شود و حال آدم‌ها را خوب می‌کند در چنین شرایطی که همه روزنه‌ها برای تنفس بسته است.
آقایان حرف وزیرتان را بشنوید چون او حالش خوب است !
