از دیگر سو جریان های همسو با دولت با انتشار و بازنشر برخی صحنه ها از رفتارهای دیپلماتیکی که در ان می توان نکته یابی و غرض هایی را در دیدار روسای گذشته ریاست جمهوری و مقامات ارشد کشور رونمایی کرد به تصویر می کشند و جالب آنکه هر دو با نقد رفتارهای گذشته و حال و تطبیق آن با اصل کرامت و اقتدار ایران و ایرانی متناسب با انچه در تصور خویش دارند به دنبال اثبات رفتارهای انجام گرفته هستند.
انچه در این واکنش ها که گاهی با جملات و یا بیان های هتاکانه نیز همراه می شود ، قابل بررسی است نقطه مشترک رفتارهای افراطی هر دو جریان در مسیر خلاف منافع ملی و کاهش قدرت و اقتدار ایران و ایرانی در نظام بین الملل است.
با توجه به اینکه رفتار دولتمردان کشورها در تعاملات بین المللی تابع شرایط روز و جایگاه کشورها است باید به این موضوع توجه داشت که هر رییس جمهوری که پا به کشوری می گذارد نماینده یک ملت و کشور است و برغم وجود دعواهای سیاسی داخلی و گاهی بد عهدی های رفتاری منتقدان به انچه که باید توجه شود تقویت جایگاه آن شخصیت و نماینده کشور در بیرون از مرزهای جغرافیایی است که متاسفانه این مهم به دلیل برخی رفتارها و برداشت های خام و کج سلیقگی و انتقام گیری های سیاسی مغفول مانده است و تفاوتی ندارد که رییس جمهور و تیم ان از کدام سوی جبهه راست و چپ باشد که در نهایت موجب تضعیف جایگاه کشور و نظام در نزد طرف مقابل خواهد شد.
البته در این میان در کنار هوشمندی و اشرافیت بیشتر کار گزاران دستگاه دیپلماسی در رعایت پروتکل های تشریفاتی و پیش بینی های لازم در عرف روابط بین الملل، رفتارهای متقابل نیز از جمله پاسخ ها به برخی شبهات و پیام های خاص است که در جایگاه و زمان خویش قابل انجام و درک است.
پس به جای پرداختن به حاشیه ها و تضعیف اقتدار ملی در مسیر روابط دیپلماتیک به نقدهای اساسی و راهکارهای پیشگیری از تضییع حقوق بیشتر ملت ایران در نظام بین الملل باید اندیشید !
- نویسنده : یونس رنجکش