سفر چند روزه رییس جمهور به چین که با هدف پیگیری‌ها برای اجرایی کردن سند همکاری ۲۵ساله با این کشور انجام گرفت سر انجام پس از نشست‌ها و دیدارها و استقبال و بدرقه مقامات ارشد کشور میزبان در موجی از فرآورده های رسانه‌ای همسو های دولت به اتمام و آقای رییسی به تهران بازگشت.
این سفر رسمی که بازتاب های مختلفی در رسانه های داخلی و خارجی داشت از نگاه صاحب نظران و منتقدین و همچنین کشورهای رقیب بویژه همسایگان و منطقه ای ایران موشکافانه مورد توجه قرار گرفت.
قرار داد ۳۵ ساله ایران و چین که در دولت روحانی و با نمایندگی ویژه علی لاریجانی منعقد شد و آنچه از آن درز کرد و بر آن تاکید می شود یک همکاری راهبردی است که در دو سوی آن منافع دو کشور قرار دارد، اما مهم چگونگی دست یابی هرکدام بر منافع ملی تعریف شده ای است که با هوشمندی باید دنبال شود.
چین به عنوان یک قدرت جهانی در عرصه اقتصادی توانسته است با سیاست نرم خود درچهار دهه اخیر گام های بلند پروازانه ای تا افق های دور بردارد بطوریکه در مقابل یکجانبه گرایی آمریکا قدرتی غیر قابل انکار به شمار می آید که تراز موازنه قدرت را در جهان به هم ریخته است.
این کشور که از مولفه های قدرت اصلی آن می توان به اقتصاد ، وسعت سرزمینی، منابع زیر زمینی و جمعیت میلیاردی اشاره کرد گام به گام با شکافتن مرزهای جغرافیایی و ابتکار زدن کریدورهای متصل به خود با استفاده از نیاز کشورها و وابسته کردن آنها به مویرگ حیات اقتصادی و امنیتی خویش نظم نوینی را در جهان امروز در سر می پروراند .
چین با این وسعت از برنامه های جهانی که در سر دارد اگر چه وجود کشورهای متعدد و متنوع برای آن فرصتی است در مسیر کاهش هزینه های حمل و نقل و انتقال سریع کالا و امنیت پایدار کریدورهایش اما در این میان به دلیل تنوع وجودی جایگزین ها هیچگاه تن به دوستی و قرار داده‌های همکاری با هر شرایطی نخواهد داد و دکترین تامین منافع چین در اولویت سیاست های آن به هر شکل است و اسیر احساسات سیاسی در روابط بین الملل نخواهد شد.
با این اوصاف انچه در نشست های تیم پرحجم و تعداد همراه رییس جمهور به چین منتشر شده است پیشنهادهای متعدد همکاری بین چین و ایران و سرمایه گذاری این کشور بویژه در صنعت نفت و گاز است که عامل اصلی انگیزشی چین برای این پیمان همکاری ۲۵ ساله است وگرنه عدم تمایل در سایر صنایع همچون مسکن و برآورده شدن وعده رییسی برای ساخت چهار میلیون مسکن در کشور چندان جذابیتی برای چینی ها نداشت تا پاسخ صریح و سریع بدهد.
در چنین شرایطی برای تامین منافع ایران و دولتی که مسوولیت آن را اکنون برعهده دارد نگاه واقع بینانه به این سند همکاری و شناخت دقیق از طرف قرار داد و جایگاه او در عرصه نظام بین الملل و بازیگری آن است .
چین کشوری است که نظام سیاسی حاکم بر آن نشان داده اند ، هرگز دوست و دشمن دائمی ندارند و از یک سو در کنار جنگ با آمریکا بر سر سفره تفاهم می نشیند و از دیگر سو در مقابل رقبای منطقه ای ایران همچون عربستان در نشست کشورهای عربی خلیج فارس ، همصدا بر طبل مداخله در سرزمین ایران می کوبد!.
در کلام آخر رییس دولت سیزده باید دست اوردهایش از سفر به چین را با محاسبه دقیق مرور کند زیرا چینی که در افکار عمومی می شناسیم چندان محکم نیست و شکستنی است !
