جریان سلیقه سالاری که چالشی جدی در حاکمیت دوگانه در جامعه ایجاد کرده است این روزها در دولت همسو نیز دامن آن را گرفته تا همچنان پرچم اعمال قدرت خود را بالا نگه دارد.
یکی از جلوه های آشکار در اعمال قدرت این سلیقه سالاران ممانعت از برگزاری کنسرت های موسیقی با تفسیرهای خویش است که برغم صدور مجوزهای رسمی از مراجع مربوطه در دولت، این سلیقه سالاران همچنان راه خود رفته و مشکلاتی را برای هنرمندان و علاقمندان به این هنر ایجاد می کنند.
خط ممنوعیت موسیقی که نقطه آغازین آن از سال ها پیش در مشهد بود حالا شعاع دایره اش جغرافیای بزرگتری را شامل شده که آخرین آن مخالفت با برگزاری کنسترت موسیقی سنتی علیرضا قربانی در اصفهان است که به بهانه نوازندگی یک زن و با تفسیری که معاون سیاسی استانداری این استان رفن زد اتفاق افتاد.
این ممنوعیت که واکنش معاون اول رییس جمهور و حتی معاون هنری وزیر ارشاد و عذرخواهی از قربانی را به همراه داشت اما موجب نشد تا راه تکنوازی کنسرت سرایان سلیقه سالار ختم به خواست مردم و علاقمندان شود.
در چنین شرایطی که دولت با هر امکانی حتی در درخواست از هنرمندان بویژه در پسا فضای التهابی سال گذشته خواستار تغییر و ترمیم آن است این دوگانگی موجب تهدید ارامش عمومی و بی اعتمادی به قدرت مدیران در برابر یکه تازی سلطه سلیقه سالاران می شود.
دولتمردان در دوراهی حکمرانی در مسیر مطالبات مردم و تامین خواسته های آن و یکه تازی سلیقه سالاران باید دید به کدام سو خواهند رفت و آیا به تکنوازی کنسرت های سلیقه سالاران گوشی خواهند سپرد یا حکم بر اقدار خود خواهند داد!
- نویسنده : یونس رنجکش
