هنوز چند ساعتی از مراسم تحلیف مسعود پزشکیان در مجلس باحضور نمایندگان کشورهای جهان و مسئولان داخلی در هم همهی شعار مرگ بر آمریکا و هم آغشتگی با تکیه کلام پایانی رییس جمهور در خواندن شعر آسایش دوگیتی معروف حافظ در انتقال مضمون مروت با دوستان و مدارا با دشمنان که خط سیاسی دیپلماسی دولت اینده بود، نگذشت که در قلب تهران فاجعه ترور رهبر سیاسی حماس و مهمان مراسم تحلیف رییس جمهور جدید همه را غافلگیر کرد!
ترور و شهادت اسماعیل هنیه در چنین زمان و مکانی را باید حامل پیام های متعددی در تاثیر گذاری بر سیاست داخلی و خارجی دولت چهاردهم که با وعده و شعار تعامل با جهان پیرامون و دیپلماسی پویا، پیروز میدان انتخابات دو قطبی شده بود، تفسیر کرد.
این حادثه تروریستی فاجعه ای بزرگ بر سر راه حکمرانی دولت جدیدی است که در شرایط خاص، سکاتدار اداره کشور با مصائب فراواتی از چالش ها و کمبود های اقتصادی تا تورم و رکود در کنار نارضایتی های عمومی و ناترازی فضای فرهنگی و اجتماعی شده است.
این ترور که نشانه ها حاکی از اقدام از سوی رژیم صهیونیستی دارد، درست نقطه مقابل نگاه ملت ایران است که امیدوارانه در جهان پرآشوب امروز در پی لنگر انداختن بر ساحل آرامش و زیست صلح آمیز با جهان پیرامون است و اینچنین حرکتی مانع از تحقق اهدافی می شود که دولت و ملت در یک همگرایی نزدیک به هم با پشتوانه حاکمیت پا به میدان برای عبور از وضع موجود و رفع نگرانی ها و تغییر در مسیر تهدید و تحریم گذاشته اند.
این اقدام تروریستی فصل جدیدی از نگاه به روابط بین الملل را پیش روی ایران خواهد گشود و این تهدید و توهین بدون شک هزینه ای گران برای بانیان آن خواهد داشت.
اگر چه صبر استراتژیک و خویشتنداری ملت و حاکمیت تاکنون با نگاه واقع بینانه به انگیزه های اینگونه اقدامات، نشان داد که هوشمندانه جهان فتنه اطراف مورد رصد و پیشگیری است اما بی تاثیر بر روند همکاری های منطقه ای و سناریوهای مقابله ای نخواهد بود.
اینک در چنین شرایط پیچیده ای، دیپلماسی هوشمندانه دولت چهاردهم در کنار تصمیمات کلان حاکمیت در عرصه صیانت از اعتبار ملی بسیار حائز اهمیت و بیانگر همگرایی جدید در میدان و دیپلماسی برای دفاع از دکترین منافع ملی است.
شرایط سخت و مصائب گوناگون کشور می طلبد که در فرایند تحرکات تحریک پذیر اینگونه اقدامات تروریستی با درک شرایط زمینه های سودجویی را بر طرف و با نگاه واقل بینانه در دفاع از منافع و حیثیت ملی بپردازد و آنچه تا کنون برغم چالش ها درک شده است، حقیقتی جز این نیست.