پیروز نامی آشنا برای ایرانیان است نمادی از نگاه مظلومانه برای در آغوش کشیدن مهربانی در مسیر انسجام شکل گرفته یک سرمایه که به فراموشی می‌رود در روزگاران غربت همزیستی‌ها و نگرانی‌هایی که به آینده می‌رسد.
پیروز تنها نام توله یوز ایرانی نیست بلکه خود به تنهایی یک تاریخ است در سرزمین هزاره‌های افسانه‌ای و رنگارنگی فرهنگ و تمدن و داشته‌های بی نظیری که در غفلت‌ها یا به دست‌انداز فراموشی افتاده‌اند یا به مرگ رنجوری گرفتار آمده اند.
در نگاه به چهره برجای مانده در قاب ها از پیروز با آن چشمان درشت اضطرابی نا نوشته می شود خواند از فردایی که برایش رقم می خورد که در نهایت انچه سرنوشت رقم زد با نارسایی کلیوی تقدیر شد !
شاید برای عده ای مرگ پیروز تنها فقدان جانوری از جمع جانداران باشد اما این نوزاد یوز ایرانی ماورای تصور عام ،در این چند صبا ماهیت وجودی خویش را به نمایش گذاشت.
دل نگرانی‌ها و حساسیت‌هایی که برای پیروز در این مدت شکل گرفت شاید نمونه هایی از آنچه بر روزگارانمان می‌گذرد نیز هست و نگاه به دردهایی که درمان و تیمارگری‌هایی که درمانگر باتجربه و تدبیر و مدبر می طلبد.
پیروز نماد یک سرنوشت است که اگر به دقت نگریسته نشود و در سهل انگاری‌ها وقت گذرانی شود محکم به همان اتفاقی است که می‌افتد!
رنجوری و مرگ پیروزها را با همراهی و همدلی و تدبیر در اموری که منافع ملی در آن پر رنگ است کاهش دهیم.
