اگر تحقق نیافتن شعار و وعده های رییس دولت سیزده از سالی یک میلیون مسکن تا کاهش قیمت و ثبات بازار اقتصاد، ارز و این اواخر اظهار نظر معاونش در عملی نبودن ساخت هواپیمای ۷۲ نفره که حالا در شبکه های اجتماعی وایرال شده را، ردیف کنیم لیست بالا بلندی برای ناکامی هایی است که بر پایه آن وعده ها نردبان قدرت گیری این دولت شکل گرفته است.
در این شرایط هر چند رییس دولت با ادبیات بیانی خودش کنترل رشد نقدینگی را از ۲۴درصد به زیر ان دست اورد بداند اما وقتی مردم در کوچه و بازار دست به حیب می شوند رشدی جز ناترازی در درامد و هزینه خود نمی بینند که همه را در ناکارامدی متولیان امروز تفسیر میکنند و این یعنی کار هرکس نیست…!
آنچه اکنون در فضای جامعه احساس می شود ناتوانی حکمرانی اقتصادی، سیاسی و فرهنگی است که افراد بی تجربه و فاقد توانایی های لازم و کافی سکان هدایت تصمیم گیری و تصمیم سازی ها را در دست گرفته اند و با شتاب به پرتگاه آنچه داشته های ملت است نزدیک می شوند که چاره کار جز سپردن امور به اهل ان نیست وگرنه با این خطای استراتژیک به سرنوشت ناگواری باید چشم دوخت.
با گذشته سه سال از عمر وعده ها و نزدیک شدن به پایان دوره چهارساله حکمرانی دولت سیزده برغم همه تلاش ها که ثمره ای از ان احساس نمی شود دولتمردان می کوشند تا با وعده ها و توجیه عملکردهای نداشته در ذهن مردم اعتماد سازی کنند که آنچه در واکنش می شنوند جدای از تصوراتی است که از سر می گذرانند.
فضای پیچیده اقتصادی و گره خوردن آن با فرهنگ و سیاست های اعمالی غیر واقع بینانه، شیرازه های باورمندی ملت به توان داخلی را دچار تردید کرده و بی گمان در هنگامه انتخاب خویش در صورت شرایط مناسب و محدود نبودن در گزینش، تجدید نظر خواهند کرد.
دولت و رییس ان در این فرصت باقی مانده در سال اخر خویش باید به تغییر رویکرد جدی در سیایت ها و دست شستن از ارزوهای غیر اجرایی برداشته و بدور از محفل گزینی های خاص و حرکت بر مدار خالص سازان با سپردن کارها به اهلش ترمز سقوط در دره بی اعتمادی بیشتر را بگیرد تا بیش از این گرفتار سقوط در چاه ویل وعده های بی تحقق نشود!
