محمد نیکومنش، با سال‌ها تلاش بی‌وقفه و عشق صادقانه به هنر، موفق شده تا در میان طیفی از هنرمندان، زبان موسیقی خودش را بسازد. او نه تنها سازنده‌ی صداست، بلکه سازنده‌ی احساس است؛ و این را در جدیدترین و درخشان‌ترین اثر خود، “آتنا” به‌وضوح به نمایش گذاشته است.
ترک “آتنا” با تنظیم و آهنگسازی mniko14، اخیراً در رادیو BBC لندن در میان ۱۰ آهنگ برتر هفته انتخاب شد؛ افتخاری کم‌نظیر برای یک هنرمند ایرانی مستقل که بدون حمایت کمپانی‌های بزرگ، تنها با هنر، تعهد و حقیقت شخصی‌اش این مسیر را پیموده است.
“برای من، هر قطعه فقط یک موزیک نیست؛ یک زندگیه. آتنا، درد بود، عشق بود، یه حقیقت بی‌سانسور از چیزی که تو قلبم گیر کرده بود… اینکه شنیده شد، و نه فقط در ایران، بلکه اون‌طرف دنیا، یعنی این حس مشترکه، یعنی ما واقعاً صدا داریم.”
آتنا قطعه‌ای با ترکیب صدای آسمانی، بیس‌های تیره، فضاسازی خلسه‌آور و تنظیمی مینیمال اما سنگین است؛ اثری که به گفته‌ی بسیاری از شنوندگان، “به قلب ضربه می‌زند اما با لطافت.” این ویژگی امضای خاص کارهای محمد نیکومنش است: ترکیب درام و زیبایی، درون موسیقی‌ای که حرف می‌زند، حتی وقتی کلمه‌ای گفته نمی‌شود.
اما راه رسیدن به این نقطه، ساده نبوده. در شرایطی که بسیاری از هنرمندان ایرانی ناچار به ترک وطن برای رشد هنری خود هستند، محمد بر سر تصمیمی ایستاده که شاید گران‌ترین انتخاب زندگی‌اش بوده: ماندن در ایران.
“من بارها می‌تونستم برم، می‌تونستم با یه امضا برم تو استودیوهای بزرگ اروپا یا آمریکا… ولی نمی‌تونستم. دلم نمی‌ذاشت. من هر چی ساختم، از خاک اینجاست. این‌جا هنوز درد داره، و من نمی‌تونم صدای درد رو از بیرون بسازم.”
محمد، با وجود پیشنهادهای بین‌المللی متعدد، همواره اصالت هنری و عشق به وطنش را بر سودجویی ترجیح داده است. او حتی در سن ۲۰ سالگی، موفق به ثبت یک اختراع رسمی در حوزه‌ی امنیت سایبری شد — سیستمی که توانایی نفوذ آزمایشی به ساختارهای امنیتی را داشت، اما آن را نه برای قدرت‌نمایی، بلکه برای افزایش ایمنی بومی و پاسداری از کشورش ساخت.
“من هیچ‌وقت دنبال سو استفاده یا فروختن این چیزا نبودم. همیشه گفتم اگر قراره کاری بکنم، اول باید به درد مردمم بخوره. ایران تنها جاییه که وقتی چشامو می‌بندم، تصویر واضحی ازش دارم.”
آثار دیگر محمد هم، از همکاری‌هایش با پوریا پوتک گرفته تا پروژه‌های مستقل‌اش، همگی انعکاسی از یک دنیای درونی پُر از فکر، فلسفه، و تنهایی‌های صادقانه است. هر بیت، هر ملودی، مثل یک قاب از خاطرات فراموش‌شده‌ی یک نسل است؛ نسلی که می‌خواهد دیده شود، شنیده شود، و باور شود.
mniko14 نه تنها یک آهنگساز، بلکه یک فیلسوف صداست. او معتقد است موسیقی اگر از حقیقت نیاید، هیچ تأثیری ندارد. اگرچه شاید مسیرش پُر از سکوت، بی‌توجهی و گاه نادیده گرفته شدن بوده، اما امروز صدای او در لندن شنیده شده
و این تازه آغاز راه است.
