به گزارش ایرنا ، گل پامچال٬ گیاهی است علفی٬ چند ساله و متعلق به تیره پامچال که منشاء آن اروپای مرکزی و آسیا گزارش شده است و بطور وحشی در جنگل ها و بیشه زارها می روید.
نوک برگهای پامچال، بدون زاویه و کم و بیش منحنی شکل است. سطح برگ ها برجسته و مواج به نظر می رسد و برگ های جوان کمی خمیده هستند. طول برگ های این گل زیبای وحشی متفاوت است و به شرایط اقلیمی محل رویش گیاه بستگی دارد (بین ۶ تا ۱۰ سانتیمتر) و پهنای آن ۲.۵ تا ۳ سانتیمتر است.
گل پامچال خاک های قلیایی را ترجیح می دهد و در خاک های حاوی مقادیر فراوان ترکیبات کلسیم٬ به خوبی رشد می کند. این گیاه می‌تواند خشکی و کمبود آب را تا مدت محدودی تحمل کند و متناسب اقلیم شمال کشور است و تکثیر آن در مناطق شیب دار جنگلی به وسیله ی بذر و به طریق رویشی طبیعی انجام می گیرد.
میانه فصل زمستان است، بنفشه و نرگس و پامچال و گلهای رنگارنگ وحشی همچون نگینی در میان مخمل سبز طبیعت گیلان پدیدار می شوند. این روزها وقتی وارد جنگل‌های گیلان میشوید، علاوه بر این گل های وحشی زیبا، تی‌تی‌های رنگارنگ درختان آلوچه و شکوفا شدن شاخه ها حال و هوای بهار را در این مناطق پدیدار کرده اند.
این فصل از سال جنگل های مه آلود گیلان، همچون عروسی را می‌ماند که لباس حریر بر تن کرده است و صدای پرندگان زیبا که دنبال جفت می گردند انسان را به سوی دنیای رویایی می برند.
دختران و پسران نوجوان همراه والدین خود در جنگل بدنبال پامچال های وحشی هستند و دسته های بزرگی از گل های وحشی را بصورت ریشه کن برای کاشتن در باغچه حیاط به ارمغان می برند.
زهرا محمدزاده به خبرنگار ایرنا می گوید: با عبور از نیمه فصل زمستان و در آستانه سال نو، مردم همه در تکاپو و خانه تکانی هستند و برای زیباسازی اطراف منزل اقدام به کاشت گل های رنگارنگ و پامچال های وحشی می کنند.
این کَدبانوی تالشی می افزاید: از گذشته های دور و با سپری شدن نیمه زمستان، مردم این مناطق با جمع آوری خاک و گل های رنگی از حاشیه رودخانه ها، دیوار های دور و اطراف خانه ها را رنگ آمیزی بزک می کنند و برای تماشای پامچال های وحشی به دامنه جنگل می روند و بوته های بنفشه و پامچال وحشی را از دل طبیعت به میهمانی خانه ها می آورند.
مهران اکبری از چهره های فرهنگی رضوانشهر نیز می گوید: آیین ها و آداب و رسوم هر ملت از عناصر فرهنگی جامعه است و بسیاری از آیین های سنتی محلی در گذر سالها و با تغییر شیوه زندگی کمرنگ شده یا به کلی از بین رفته است، اما سنت های منطقه تالش دولاب(رضوانشهر) همچنان مانده تا پیام نوع دوستی را به نسل های آینده برساند.
به گفته او رویش و ظهور گل های وحشی در این مناطق جان ها را در انتهای سال با بهار تازه می کند و زندگی را برای همگان شکوفا می سازد.
شهرستان رضوانشهر که از گذشته های دور تالش دولاب خطاب می شد، با حدود ۸۰ هزار نفر جمعیت و ۱۲۰ روستا در ۷۰ کیلومتری غرب مرکز استان گیلان(رشت) واقع شده است.
