برگزاری کنگره بین المللی بانوان تاثیر گذار که با حضور زنان برخی کشورها بویژه همسران روسای آنها با میزبانی و همنشینی همسر رییس جمهور در تهران برگزار شد با حاشیه‌ها و نقد‌های رسانه‌ای مختلفی همراه بود.
اهمیت و ماهیت اینگونه محافل هر چند با انگیزه‌ها و بار تبلیغاتی همراه است اما می تواند بستر تعاملی مناسبی برای تقویت روابط و معرفی دیدگاههای حاکم بر کشورها در برخورد و بهره مندی این بخش از پیکره جامعه باشد.
اما آنچه این کنگره را در تهران با واکنش هایی روبرو کرد شاید از یک سو به فضای سیاسی امروز ایران بویژه حوا ث پس از مرگ مهسا دختر سنندجی در دستگیری توسط پلیس و از دیگر سو نگاههای ضد و نقیض حاکم بر گفتمان دولت و پشتیبانان آن در خصوص حجاب و بانوان بر گردد که تمرکز بر تنوع پوشش زنان شرکت کننده نوک پیکان واکنش ها به این رفتارها بود و حضور همسران روسای دولی چون بورکینافاسو فاسو و از این دست کشورهای در رده چندم و نشستن در کنار جمیله علم الهدی سوژه های رسانه ای و انتقادات را داغ تر کرد.
از اینکه کنگره‌ها و محافلی اینچنین که در دوره های قبل هم برگزار و چندان هم حساسیت زا بجز برای کسانیکه امروز بر مسند هستند و منتقد همین رفتارهای دولتمردان گذشته ، نبود اما تناقض های گفتمانی و رفتاری متولیان مهم ترین عامل واکنش ها است که سیاست گذاران باید با شفافیت بیشتری با مردم روبرو شوند.
آنچه امروز نسبت به نگاه به زن توسط سیاست های دولت استخراج می شود دیدگاه های مطرح شده از تریبون های نزدیکان فکری و حامیان دولت است که متفاوت با آنچه در این کنگره ها بروز می دهد است .
در چنین فضایی استنباط از این رفتار و گفتارهای متناقض یا فریب افکار عمومی و یا تغییر نگرش در ذهنیت ها و عقبگرد با آنچه متولیان می پنداشتند تلقی می شود که راه خروج و رفع این سوءظن شفاف سازی گفتمان و بی پرده با مردم سخن گفتن است.
بدون شک مردم هرچند هزینه بسیار برای رفتارهای دوگانه متولیان داده اند اما در مسیر شفاف سازی همه چیز قابل جبران است .
