عجب داستانی شده است این اجرای طرح عفاف و حجاب که هر روز سوزه ای به دست رسانه ها و شبکه های اجتماعی می دهد و از آن سو هم واکنش های مختلفی را در بردارد و جنجال ها می آفریند از فریاد و دعوا در اتوبوس و پیاده کردن مسافر تا گرفتن مجرم و یا تلاش و ضجه مادری برای نجات دخترش از دست پلیس و صحنه های دیگر که گاهی هم با عذرخواهی متولیان روبرو می شود .
البته اظهارات مراجع و صاحب نظران در نفی برخوردهای سخت و نگاه مجرمانه داشتن به بخشی از جامعه پویای زنان در کنار اصلاح گفتارها در تریبون های رسمی هم اینگونه نشان می دهد که برای اجرای یک قانون فقط یک بخش آن نباید پررنگ شود بلکه زیر ساخت ها و زیربناهای اجرایی و فکری نیز می بایست متحول و عملیاتی گردد که اگر غیر این برگزینند به تاراج و بر باد می رود چه بسیار برنامه ها و اصلاح امور که متولیان امروز امور در پی آن هستند.
اجرای طرح عفاف و حجاب در آخرین نقطه با توجه به شرح وظایف تعریف شده برای سی و چند دستگاه مسئول یعنی برخورد در کف خیابان توسط نیروی انتظامی از مهمترین ضعف هایی است که برچگونگی فعالیت این طرح که پشتوانه قانون را هم دارد وارد است و نقدها و اعتراض های کارشناسان حوزه های دینی و اجتماعی هم در این زمینه گویای واقعیت های ناکارآمدی دستگاههای مسوول از دیر باز بویزه در حوزه های فرهنگی و اجتماعی بر آن است.
اگرچه اجرای این طرح با توجه به زمینه ها و بسترهای پیدایش بد حجابی و شل حجابی در جامعه ای که مهر قانون و عرف دینی و مذهبی بر آن خورده لست و در حکومتی که نام اسلام بر آن حک شده الزامات خود را دارد اما روش های اجرایی و تک بعدی نگاه کردن به این مقو له با توجه به تغییرات شرایط اجتماعی و سبک زندگی و نادیده گرفتن بسیاری از پیش فرض ها از کانون خانواده تا کف و بستر خیابان و اجتماعات نشان از عدم توان بازیگران یا ناکار آمدی در پاسخگویی به عملکردها دارد که با رویکرد سخت به دنبال حذف صورت مسئله هستند.
با توجه به این سبک و ترویج راه حل برخوردهای اینچنین چه بسیار آدم ها که حتی شایستگی های لازم به لحاظ سن و موقعیت و شرایط را درک نکرده اند بدون توجه به اصل ارشاد گشت های ارشادی راه انداخته و جامعه درگیر مشکلات بسیار را چالش برانگیز تر کرده اند.
اکنون در این شرایط می بایست با بهره گیری از رفتارهای اجتماعی مناسب و افراد ذی نفوذ و صاحب اندیشه مانند انچه در گوشه و کنار از چهره های گمنام در مسیر نقش افرینی های اجتماعی ودرس اموزی به روش مودبانه و دلسوزانه می بینیم این مهم به انان سپرده و واقعیت ها و اهمیت پوشش مناسب و پرهیز از هنجار گریزی برای به خطا رفته های احتمالی باز اموزی شودو این راهی پذیرفته در مسیر اقناع جامعه است.